تأثیر منابع و مقادیر نیتروژن و روش محلول پاشی اوره و عناصر کم مصرف بر عملکرد و صفات رشد خیار (Cucumis sativus) رقم Royal

به منظور بررسی تأثیر منابع و مقادیر مختلف کودهای نیتروژنه و محلول­پاشی اوره و عناصر کم­مصرف بر میزان عملکرد و کیفیت خیار، یک آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1386 در گلخانه کشت و صنعت تلاشگران ماهنشان در استان زنجان، شهرستان ماهنشان اجرا شد. در این مطالعه دو منبع کود نیتروژن شامل اوره و اوره با پوشش گوگردی، سه سطح نیتروژن (0، 200، 400 کیلوگرم در هکتار) و پنج سطح محلول­پاشی با اوره و عناصر کم مصرف شامل: بدون محلول­پاشی، محلول­پاشی با اوره (2 گرم در لیتر)، محلول­پاشی با اوره + کلات­آهن (2+2 گرم در لیتر)، محلول­پاشی با اوره + سولفات­روی (2+2 گرم در لیتر)، محلول­پاشی با اوره + کلات­آهن+ سولفات­روی (2+2+2 گرم در لیتر) در نظر گرفته شدند. اعمال تیمارهای کود نیتروژن قبل از انتقال نشاءها به گلدان‎ها انجام گرفت و محلول­پاشی پس از انتقال نشاءها و استقرار بوته­ها (پنج برگی شدن بوته­ها) به صورت هفتگی در چند مرحله اعمال گردید. در طی دوره برداشت صفاتی هم‎چون عملکرد، تعداد میوه، طول و قطر میوه­ها، درصد ماده خشک میوه، طول بوته و تعداد شاخه­های فرعی اندازه‎گیری شد. نتایج نشان داد که اثرهای ساده و متقابل منابع، سطوح کود نیتروژن و سطوح محلول­پاشی بر عملکرد، تعداد میوه، درصد ماده خشک میوه، قطر میوه و تعداد شاخه­های فرعی معنی­دار بودند، ولی بر طول میوه تأثیر معنی­داری نداشتند. بیشترین عملکرد به  میزان 133/1002 گرم در بوته از کاربرد 400 کیلوگرم در هکتار کود اوره با پوشش گوگردی به همراه محلول­پاشی با اوره + کلات­آهن + سولفات­روی با غلظت شش در هزار در هفته حاصل گردید و کمترین عملکرد به میزان 68/70 گرم در بوته از تیمار شاهد به‎دست آمد. نتایج نشان داد که محلول‎پاشی عناصر کم‎مصرف بر میزان عملکرد، تعداد میوه، طول میوه، قطر میوه و درصد ماده خشک خیار تأثیر دارد.