تأثیر کینزیوتیپینگ و تمرینات حس عمقی در درمان توانبخشی والیبالیست های مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا

مقدمه: ناپایداری مزمن مچ پا ناشی از اسپرین­های مکرر می تواند عملکرد والیبالیست­ها را تحت تأثیر قرار دهد. به همین دلیل، روش های محافظه کارانه از جایگاه ویژه ای در درمان این عارضه برخوردار می باشند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر روش ترکیبی تمرینات تقویتی/حس عمقی و کینزیوتیپینگ بر والیبالیست­های مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا بود. روش کار: تعداد 38 والیبالیست (میانگین±انحراف معیار سن: 7/2±0/23 سال؛ سابقه فعالیت ورزشی: 2/2±6/5 سال) مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا در سه گروه تحت درمان با تمرینات تقویتی/حس عمقی (13 نفر)، کینزیوتیپینگ و تمرینات تقویتی/حس عمقی (13 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. تمرینات تقویتی با استفاده از باندکشی و تمرینات حس عمقی به صورت تمرینات زنجیره حرکتی بسته در طول 8 هفته انجام شد. تکنیک کینزیوتیپینگ برای عضلات پرونئال و رباط تیبیوفیبولا اعمال گردید. آزمودنی­ها بوسیله مقیاس توانایی پا و مچ­پا، آزمون Hopping یک پا و آزمون بلند کردن پاشنه پیش و پس از اعمال مداخلات مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته­ ها: تمرینات تقویتی/حس عمقی به تنهایی و روش ترکیبی می توانند به طور معنی داری باعث افزایش توانایی پا و مچ پا  و بهبود اجرای والیبالیست های مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا شوند (001/0 P<). اگرچه استفاده از روش ترکیبی نسبت به استفاده از تمرین درمانی به تنهایی می­تواند نتایج بهتری در این زمینه به همراه داشته باشد. نتیجه­ گیری: جهت بهبود توانایی و اجرای والیبالیست های مبتلا به ناپایداری مزمن مچ پا و رسیدن به نتایج مطلوب، می­توان از روش ترکیبی تمرینات تقویتی/حس عمقی و کینزیوتیپینگ بهره برد.