تأثیر گوه جانبی پا با شیب‌های مختلف بر کینماتیک پا با استفاده از تکنیک آنالیز مولفه‌های اصلی

زمینه و هدف: بر هم خوردن مقدار و زمان پرونیشن پا ممکن است منجر به استئوآرتریت زانو شود که برای درمان آن از مداخلاتی مانند گوه جانبی در ناحیه پا استفاده می‌‌‌‌شود. تاکنون نتایج مطالعات متناقض بوده‌‌‌‌اند که احتمالاً ناشی از شیب‌‌‌‌های مختلف گوه و تکنیک‌‌‌‌های استفاده شده می‌‌‌‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر گوه جانبی پا با شیب‌‌‌‌های مختلف بر کینماتیک پا با استفاده از تکنیک آنالیز مولفه‌‌‌‌های اصلی (PCA) انجام شد. روش بررسی: 75 فرد سالم در این مطالعه شرکت کردند. سینماتیک اندام تحتانی آزمودنی‌‌‌‌ها در 5 حالت دویدن با کفش و کفش با گوه جانبی با شیب‌‌‌‌های 3، 6، 9 و 11 درجه در قسمت پاشنه کفش، ثبت شد. سپس با استفاده از روش آماری PCA مولفه‌‌‌‌های اصلی پرونیشن محاسبه شد. برای بررسی اثر گوه بر اورژن و شاخص پرونیشن (مولفه اول PCA) از آنالیز واریانس با داده‌های تکراری استفاده شد. یافته ها: گوه‌‌‌‌های 9 و 11 درجه موجب افزایش معنی دار زاویه اورژن شدند. هنگام بررسی شاخص پرونیشن علاوه بر گوه‌‌‌‌های 9 و 11 درجه، گوه 6 درجه نیز با حالت بدون گوه افزایش معنی داری نشان داد. روش PCA مشخص کرد که گوه 6 درجه، علاوه بر اثرات کلینیکی گزارش شده، بر مکانیک پا نیز اثر می‌‌‌‌گذارد. نتیجه گیری: اورژن پا به تنهایی قادر به بیان تأثیر گوه‌‌‌‌های جانبی بر پا نمی‌‌‌‌باشد و برای به دست آوردن نتایج دقیق‌‌‌‌تر باید تمامی صفحات حرکتی در نظر گرفته شود. روش PCA می‌‌‌‌تواند معیار دقیق‌‌‌‌تری برای بررسی پرونیشن فراهم کند.