تأملی بر التزام شغلی در پرتو سرمایۀ روان‏ شناختی با در نظرداشتن اثر میانجی تحلیل‏ رفتگی شغلی

هدف پژوهش حاضر ارائۀ راهکارهای کاربردی به‌منظور کاهش تحلیل‏رفتگی شغلی پرستاران، براساس سرمایۀ روان‏شناختی و التزام شغلی است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی به‎شمار می‎رود و از نظر چگونگی گردآوری داده‏ها، توصیفی و از نوع همبستگی است و به‌طور مشخص مبتنی بر مدل معادلات ساختاری (SEM) اجرا می‎شود. در این پژوهش ابتدا مدل نظری و فرضیه‏ها بین متغیرها توسعه داده شد. سپس با کمک مدل معادلات ساختاری، فرضیه‏های پژوهش بررسی شدند. جامعۀ ‏آماری پژوهش تمام پرستاران یکی از بیمارستان‏های دولتی شهر تهران (263 نفر) است. حجم نمونه بر‌اساس جدول مورگان و با بهره‏مندی از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده 160 نفر به‎دست آمد. داده‏ها از طریق پرسشنامه جمع‏آوری شدند. نتایج این پژوهش نشان داد، بین سرمایۀ روان‏شناختی و ابعاد آن (خودکارآمدی، امید، انعطاف‏پذیری و خوش‏بینی) با تحلیل‏رفتگی شغلی رابطۀ منفی و معنادار و با التزام شغلی رابطۀ مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین رابطۀ منفی و معناداری بین تحلیل‌رفتگی شغلی و التزام شغلی مشاهده شد. تأثیر میانجیگری تحلیل‏رفتگی شغلی در تأثیر سرمایۀ روان‏شناختی بر التزام شغلی پرستاران نیز به تأیید رسید.