تاثیر اندازه ذرات سیلاژ علوفه کامل جو و سطح کنسانتره بر مصرف و هضم جیره‌ها، ابقاء نیتروژن، تولید پروتئین میکروبی و رفتار مصرف در گوسفندکرمانی

زمینه مطالعاتی: در ایران سیلاژ علوفه کامل جو بسیار کم­تر از دیگر سیلاژها مورد توجه بوده است.  هدف: این آزمایش به منظور تعیین تاثیر دو سطح اندازه ذرات سیلاژ علوفه کامل جو و دو سطح کنسانتره بر مصرف، قابلیت هضم، تولید پروتئین میکروبی و رفتار مصرف خوراک در گوسفند کرمانی انجام گرفت. روش کار: حدود 1200 کیلو­گرم علوفه جو در زمان سبز` بودن ساقه و خمیری بودن دانه، با چاپر در دو اندازه 24 و 12میلی­متر  خرد شدند و در کیسه­های نایلونی سیلو شدند. پس از 45 روز سیلوها باز شدند و ویژگی­های فیزیکی و ارزیابی ظاهری نمونه­های جو سیلویی انجام گرفت. جیره­های آزمایشی عبارت بودنداز: 1) 40 درصد سیلاژ علوفه کامل جو درشت و 60 درصد کنسانتره، 2) 60 درصد سیلاژ علوفه کامل جو درشت و 40 درصد کنسانتره، 3) 40 درصد سیلاژ علوفه کامل جو ریز و60 درصد کنسانتره، 4) 60 درصد سیلاژ علوفه کامل جو ریز و40 درصد کنسانتره. نتایج: سیلوها در ارزیابی ظاهری اختلاف معنی­داری نداشتند، ولی pH  در سیلاژ علوفه کامل جو ریز، به صورت معنی­داری کم­تر بود (003/0­p=). عامل موثر فیزیکی و الیاف موثر فیزیک در جیره­های دارای سیلاژ علوفه کامل جو درشت بیشتر بود. مصرف ماده خشک در جیره­های دارای 60 درصد کنسانتره بیشتر بود،  ولی مصرف الیاف نامحلول در شوینده­ی خنثی و قابلیت هضم ماده خشک تحت تاثیر سطح کنسانتره و اندازه ذرات جو سیلویی قررار گرفت. ابقاء نیتروژن در جیره­های سیلاژ ریز بیشتر بود (022/0­­=­p). زمان­های مصرف، نشخوار و جویدن و در جیره­های دارای سیلاژ درشت بیشتر بودند. نتیجه­گیرینهایی: بیشترین قابلیت هضم ماده خشک و آلی در جیره دارای 40 درصد کنسانتره و سیلاژ علوفه کامل جو ریز بود، زیرا با کاهش اندازه ذرات سیلاژ به سطح تماس میکروبی در شکمبه افزوده شد.