تاثیر گیاهان بابونه، بومادران و زالزالک بر افزایش مقاومت گلبولهای قرمز و حفاظت گروه‌های تیول (-SH) در مقابل مواد اکسیدکننده

امروزه بیماری‌های بسیاری در ارتباط با حملات رادیکال‌های‌‌آزاد شناخته شده‌اند که مهم‌ترین آنها آترواسکلروز، سرطان و پروسه‌های پیری است. با توجه به اهمیت اثرات رادیکال‌های‌آزاد لزوم مهار این ترکیبات به‌وسیله آنتی‌اکسیدانها احساس می‌گردد. از طرفی امروزه مصرف آنتی‌اکسیدانهای سنتتیک به‌دلیل سمیت آنها محدود و توجه جوامع پزشکی به استفاده و یافتن آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی معطوف گشته است. در این مطالعه اثرات گیاهان بابونه، زالزالک و بومادران بر همولیز گلبولهای قرمز و تاثیر آنها بر ظرفیت -SH غشای گلبول‌های قرمز به عنوان شاخص محافظت از غشا مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا عصاره‌های قوام یافته و پلی‌فنلیک از هر گیاه تهیه گردید. میزان همولیز گلبولهای قرمز و نیز ظرفیت -SH غشای گلبول‌های با استفاده از روش اسپکتروفتومتری در طول موج nm 415 تعیین گردید. جهت القای پراکسیداسیون گلبول‌های قرمز از 2 و `2 آزوبیس (2 آمیدینو پروپان) دی هیدرو کلرید (AAPH) استفاده شد. اثر هر عصاره (عصاره پلی‌فنلیک و عصاره قوام‌یافته) بر همولیز گلبول‌های قرمز خون در پنج غلظت (μg/ml 25/0، 5/0، 1، 5/2 و 5) مورد بررسی قرار گرفت. در مورد تاثیر بر میزان گروه‌های-SH تنها بالاترین غلظت یعنی μg/ml 5 از هر عصاره استفاده گردید. در تمامی موارد خاصیت آنتی‌اکسیدانی با افزایش غلظت، افزایش یافته است. بیشترین تاثیر بر مهار همولیز گلبول قرمز را عصاره پلی‌فنلیک بومادران به میزان 7/50 درصد داشته است همچنین عصاره قوام‌یافته زالزالک و عصاره قوام‌یافته بومادران باعث حفاظت گروه‌های -SH به ترتیب به میزان 0/37 و 3/32 درصد گردیده‌اند. نتایج حاصل نشان می‌دهد که می‌توان از گیاهان مزبور به عنوان مواد آنتی‌اکسیدان طبیعی در پیشگیری و یا درمان بسیاری از بیماری‌هایی که پاتوژنز آن پراکسیداسیون لیپید باشد استفاده نمود.