تاثیر 12 هفته تمرین تعادلی در آب بر وضعیت تعادلی بیماران مبتلا به پارکینسون

زمینه و هدف: پارکینسون بیماری مزمن، پیشرونده و مخرب سیستم عصبی است که به علت تخریب نورون‌های دوپامینرژیک موجود در ماده سیاه مغز میانی ایجاد می‌شود. اغلب در سن 60-50 سالگی شروع شده و یکی از مشخصات آن عدم تعادل می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین تعادلی در آب بر تعادل بیماران مبتلا به پارکینسون بود. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان الزهراء اصفهان تشکیل دادند. 36 مرد مبتلا به پارکینسون بصورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به شکل تصادفی در دو گروه مداخله (20 نفر) و کنترل (16نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله علاوه بر درمان دارویی، هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای فعالیت در آب داشتند، در حالی‌که گروه کنترل فقط تحت درمان دارویی بودند و اقدامات معمول را انجام دادند. در ابتدا و انتهای دوره، تعادل بیماران از طریق مقیاس تعادلی برگ (Berg Balance Scale) ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمونP