تبیین مدل انگیزة گردشگران با استفاده از مدل‌سازی ساختاری در شهر طرقبه

صنعت گردشگری، صنعتی رو به رشد و پردرآمد است که توجه بسیاری از برنامه‌ریزان را به خود معطوف کرده است. یکی از عوامل رشد و توسعة این صنعت، شناسایی نیاز گردشگران براساس انگیزه‌های آنان است؛ از این رو شناسایی انگیزه‌های گردشگران نقش مهمی در برنامه‌ریزی‌های توسعة گردشگری خواهد داشت. هدف پژوهش حاضر، شناسایی انگیزة گردشگران برای ارائة پیشنهادهای منطبق بر آن است. روش پژوهش توصیفی‌تحلیلی و جامعة آماری آن، گردشگران واردشده به منطقة گردشگری طرقبه است. حجم جامعة آماری با فرمول کوکران 200 نفر انتخاب شده و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، آزمون‌های T تک‌نمونه‌ای، فریدمن و خی‌دو به کار رفته است. نتایج نشان می‌دهد برای برنامه‌ریزی به‌منظور توسعة گردشگری و شناسایی انگیزة گردشگران از بین هفت شاخص بررسی‌شده، ماجراجویی (889/0) و استراحت (824/0) مهم‌تر هستند و شاخص‌های اجبار، سلامت، اجتماعی- فرهنگی و تعلق در رتبه‌های بعدی انگیزة گردشگران قرار دارند. درواقع شاخص‌های ضعیف‌تر ازنظر گردشگران اهمیت بیشتری در توسعة گردشگری دارند؛ بنابراین تأکید و برنامه‌ریزی برای افزایش رتبة شاخص‌های ضعیف‌تر نقش چشمگیری در افزایش تعداد گردشگر خواهد داشت؛ همچنین تأکید بر جنبه‌های اجتماعی مانند ایجاد و بهبود جاذبه‌هایی مانند صنایع دستی و تشویق جوامع محلی، نقش چشمگیری در جذب گردشگر بیشتر خواهد داشت. حلیل شاخص‌ها با استفاده از مدل ساختاری، نوآوری این مقاله محسوب می‌شود.