تحلیلی سیاستی بر محیط توسعۀ همکاری‌های تجاری ـ اقتصادی میان ایران و فرانسه

بعد از تفاهم برجام در تیر 1394 در فضای کسب وکار ایران شرکت‌های خارجی حضور گسترده داشتند و هم‌زمان فقدان جدّیِ طرح‌های جامع توسعۀ تجارت با کشورهای هدف نیز چشم می‌خورد. باتوجه‌به اهمیت فرانسه به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاران خارجی در ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، مطالعۀ حاضر به تحلیل زمینه‌های توسعۀ تجارت میان ایران و فرانسه با رویکرد سیاستی و اجرایی اختصاص دارد. براساس نتایج پژوهش به علت اکمال (انطباق) تجاری کمتر میان ایران و فرانسه در مقایسه با ایران و آلمان (یا ایران و ایتالیا)، صادرات و واردات مستقیم میان ایران و فرانسه توجیه‌پذیری اندکی دارد اما به همین دلیل، مشارکت و همکاری برای تولید مشترک میان طرفین توجیه‌پذیری بالایی دارد. در این باره، می‌توان به تسهیل همکاری‌های مشترک میان کسب­وکارهای کوچک و متوسط (SMEs) ایران و فرانسه در قالب یک شبکۀ همزیستی (سیمبیوتیک) و به‌تبع آن، فعال‌سازی نهادهای تجاری دوجانبه به‌عنوان یک استراتژی توسعۀ تجاری ـ اقتصادی توجه کرد تا منجر به بین‌المللی شدن آن‌ها شود. جهت هدایت این شراکت‌ها، حوزه‌های فعالیت برگزیده به‌ویژه جهت سرمایه‌گذاری مشترک طرفین در ایران نیز استدلال و ارائه شده است. در مجموع، مشارکت‌های اقتصادی میان ایران و فرانسه در حوزه‌های پیشنهادی این پژوهش می‌توانند با ایجاد ارزش مشترک (اشتغال، ثروت و...)، منافع فرانسه را به ایران نزدیک و چه‌بسا فرانسه را به ایران تا حد قابل‌ملاحظه‌ای وابسته کند که نظر به اهمیت سیاسی فرانسه در اتحادیۀ اروپا و شورای امنیت از زوایۀ پدافند غیرعامل اقتصادی در جهت امنیت ملّی ایران قابل‌ارزیابی خواهد بود.