تحلیل الگوی توزیع و تمرکز اشتغال در استان‌های مناطق خشک مورد: استان بوشهر

پدیده اشتغال نقش مهمی را در تمرکز‌گرایی و شکل‌گیری نابرابری در سطح منطقه‌ای ایفا می‌کند. لذا با توجه به اینکه منشأ بیشتر تمرکزها، سرمایه‌گذاری‌ها و به تبع آن تمرکزهای شغلی است؛ هدف این پژوهش، تحلیل الگوهای توزیع و تمرکز اشتغال در استان بوشهر طی سال‌های 1365 تا 1395 با تمرکز بر شهرستان بوشهر می‌باشد. از این رو در چارچوب روش توصیفی-تحلیلی، مفهوم توزیع و تمرکز اشتغال در قالب 9 معرف از طریق روش‌های ضریب مکانی، ضریب توزیع و سطح تمرکز، روش پیوستگی مکانی و روش رگرسیون خطی تعریف و تحلیل شد. نتایج نشان داد در کنار اینکه ضریب مکانی فعالیت صنعت شهرستان بوشهر طی سال‌های ۶۵ تا ۹۵ در وضعیت پایه یا نزدیک به آن قرار دارد، همواره ضریب مکانی فعالیت صنعت دو یا سه شهرستان دیگر از شهرستان بوشهر بالاتر می‌باشد. بطوریکه شاهدیم تمرکز اشتغال در شهرستان کنگان طی سال‌های 85 و 95 از شهرستان بوشهر بیشتر و از افزایش قابل توجهی برخوردار شده است. آنچه که بیانگر شکل‌گیری گرایش‌هایی به سمت تمرکززدایی می‌باشد. مطابق روش پیوستگی مکانی، با توجه به اینکه سطح پیوستگی فعالیت‌ صنعت با سایر رشته‌های فعالیت بالاست. همچنین با توجه به اینکه رشته فعالیت‌های حمل و نقل و ساختمان نیز مطابق روش رگرسیون خطی از نظر ایجاد فرصت‌های شغلی، تبعیت بیشتری از بخش صنعت دارند؛ توجه جدی به توزیع مناسب‌تر سرمایه‌گذاری‌ها و فرصت‌های شغلی صنعتی، حمل‌ و نقل و ساختمان، می‌تواند موجب تقویت گرایش‌های تمرکززدایی موجود و فراگیرتر شدن آن گردد.