تحلیل درجة مخاطرة مخروط‌ افکنه‌های بینالود جنوبی بر پایة مقبولیت شاخص‌های مورفوتکتونیک

در این پژوهش، با این فرض که با فعال بودن تکتونیک، درجة مخاطره افزایش می‌یابد، آسیب‌پذیری سکونتگاه‌های توسعه‌یافته بر روی مخروط‌افکنه‌های فعال باجادای بینالود جنوبی تحلیل شده است. در ابتدا، بر پایة شاخص‌های مورفوتکتونیکی ضریب مخروط‌گرایی، شاخص نسبت کف دره به ارتفاع، شاخص عدم تقارن حوضة آبریز و شاخص پیچ‌وخم جبهة کوهستان، درجة تکتونیک مخروط‌افکنه‌های مورد بررسی محاسبه شد. پس از محاسبة تکتونیک، با کمک شاخص مقبولیت و بردار وزن مرکزی، مطلوبیت شاخص مورفوتکتونیکی مشخص شد. این مطلوبیت شاخص وزن و تأثیر بیشتری بر درجة مخاطرة مخروط‌افکنه‌ها و در نتیجه، آسیب‌پذیری سکونتگاه‌های مستقر روی مخروط‌افکنه دارد. در پایان، با طبقه‌بندی مخروط‌افکنه‌ها به سه گروه خطر کم، متوسط و زیاد، درجة مخاطره از حیث سکونتگاه‌های توسعه‌یافته در مخروط‌افکنه‌ها تحلیل شد. نتایج نشان داد که سه مخروط‌افکنة بوژمهران 1، خرو و درود از لحاظ شاخص مقبولیت، بیشترین مقبولیت را برای سه رتبة اول کسب کردند. همچنین، مشخص شد که شاخص‌های مورفوتکتونیکی نسبت کف دره به ارتفاع و سینوسیتة کوهستان بیشترین سهم را در درجة مخاطرة مخروط‌افکنه‌های خرو و درود دارد. نتایج مؤید این مطلب بود که شهر بوژمهران، خرو و درود که بر روی مخروط‌افکنه‌ها‌ توسعه یافته‌اند، آسیب‌پذیری زیادی نسبت به تحولات مخروط‌افکنه‌ای دارند.