تحلیل درجه توسعه یافتگی شهرستان‌های استان اصفهان در شاخص‌های عمده بخش کشاورزی

چکیده شناخت تفاوت‌های موجود بین مناطق مختلف در سطح استان از نظر میزان برخورداری آنها از شاخص‌های گوناگون، به منظور آگاهی از سطوح توسعه و یا محرومیت، کاهش نابرابریهای منطقه‌ای و تنظیم برنامه‌های متناسب با شرایط و امکانات هر منطقه، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. این پژوهش با بهره‌گیری از روش موریس، به تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان‌های استان اصفهان در زمینه شاخص‌های عمده بخش کشاورزی پرداخته و هدف اصلی آن یافتن میزان شکاف موجود بین شهرستان‌ها و نوع محرومیت آنهاست. جامعه آماری تحقیق کل شهرستان‌های استان اصفهان را شامل می‌شود. چهارده شاخص مورد استفاده در این تحقیق که از سرشماری‌های عمومی کشاورزی 1382 و نفوس و مسکن 1385 استخراج گردیده‌اند، بیشتر بر مسایل مدیریت منابع شهرستان‌ها در زمینه کشاورزی تاکید دارند. نتایج تحقیق، حاکی از آن است که؛ شکاف و نابرابری بین شهرستان‌ها در زمینه فعالیت‌های کشاورزی عمیق بوده و نسبت آن تا 6/ 14 برابر است. شهرستان اصفهان، فلاورجان، نجف آباد در زمره شهرستان‌های توسعه‌یافته و خوانسار، چادگان و فریدون شهر از محروم‌ترین شهرستان‌ها از نظر شاخص‌های مورد بررسی هستند.