تخصیص بهینه درآمدهای نفتی در قالب یک مدل تعادل عمومی پویا

یکی از مسایل مهم در کشورهای صادر کننده نفت، تخصیص بهینه درآمدهای نفتی در راستای دست یابی به رشد و توسعه پایدار است.  در این مقاله یک مدل تعادل عمومی قابل محاسبه پویای  بهره برداری منابع پایان پذیر ارایه می­ شود.  مدل تعادل عمومی قابل محاسبه­ ی پویا دارای دو بخش پویا و ایستا است که بخش پویای مدل نسبت به مدل ایستا حل می­ شود.  بخش ایستای مدل حاضر، یک مدل تعادل عمومی قابل محاسبه استاندارد است.  در قالب مدل تعادل عمومی قابل محاسبه ­ی استاندارد، دولت در هر دوره با استفاده از سیاست­ های اقتصادی نرخ پس انداز اجتماعی، میزان بهره برداری از ذخایر نفت و گاز را به نحوی تعیین می ­کند که تابع رفاه اجتماعی بین زمانی حداکثر شود.  سپس در قالب یک مدل فنی- مهندسی نفت میزان سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز را تعیین می­ کند.  وجوه قابل سرمایه گذاری باقی مانده بر اساس سودآوری بخش های مختلف اقتصادی تخصیص داده می­ شود.  مدل با استفاده از ماتریس حسابداری اجتماعی ایران 1380 کالیبره شده و از حل مساله­ ی بهینه سازی بین زمانی، مسیر بهینه برداشت ذخایر هیدروکربوری، سرمایه گذاری بخش نفت و گاز و تشکیل سرمایه در سایر بخش ­ها استخراج شده است.