تدوین مدل بهینه‌ ارتباطات بین ‌فرهنگی با هدف قوام ‌بخشی به تجربه‌‌زیسته‌ کاربران در فضاهای عمومی چندفرهنگی معاصر (مطالعه موردی: خیابان سی تیر، تهران)

فضاهای عمومی چندفرهنگی را می­توان بستری مطلوب برای کُنشِ جمعی دانست که امکان ارتباط، تبادل آراء و نیز حضور گروه­های مختلفِ فرهنگی را فراهم می­آورد. اما عوامل سیاسی در چنین بسترهایی می­تواند مانع برقراری ارتباط مطلوب خرده فرهنگ­ها با یکدیگر و شکل­گیری غنا و تنوع فرهنگی ناشی از مبادلات بین­ فرهنگی و از این راه، زمینه­ به ­حاشیه ­راندن و طردِ برخی از فرهنگ­ها را سبب شود. هدف این مقاله تبیین اهمیت خلق فضاهای چندفرهنگی و تبیین مدل بهینه ارتباطات بین ­فرهنگی از طریق بررسی تجارب زیسته­ کاربران، به ­عنوان رویکردی منتخب برای ارزیابی میزان موفقیت فضاهای چندفرهنگی است. مقاله­ حاضر، پژوهشی تحلیلی و اکتشافی است. بستر مورد مطالعه این پژوهش خیابان سی تیر تهران است و به ­منظور بررسی تجربه­ زیسته­ پیروان ادیان مختلف که نماینده­ فرهنگ خودی هستند، از تکنیک مصاحبه عمیق بهره­گیری شده است. 43 نفر در این مصاحبه شرکت کردند و اعتبار یافته­ها از طریق اشباع نظری حاصل شده است. نتایج کدگذاری داده­ها در ابعاد مختلف فضای زیسته، ضمن بازشناسی عواملی که بر هر بعد تأثیر دارند، نشان داد که زرتشتیان نسبت به سایر خرده­فرهنگ­ها در برقراری روابط زیسته، پذیرش کمتری داشته و فضا را ناخوشایندتر دریافت کرده­اند. در رابطه با زمان زیسته نیز تمامی ادیان ارتباط کمی با گذشته­ خیابان دارند. نکته­ قابل توجه آنکه مسلمانان به ­عنوان فرهنگ غالب، احساس رضایت کمی از فضا داشته و همچنین حافظه تاریخی واضحی از فضا ندارند.فضاهای عمومی چندفرهنگی را می‌توان بستری مطلوب برای کُنشِ جمعی دانست که امکان ارتباط، تبادل آراء و نیز حضور گروه‌های مختلفِ فرهنگی را فراهم می‌آورند. اما عوامل سیاسی در چنین بسترهایی می‌تواند مانع برقراری ارتباط مطلوب خرده فرهنگ‌ها با یک‌دیگر و شکل‌گیری غنا و تنوع فرهنگی ناشی از مبادلات بین‌فرهنگی شده و از این طریق، زمینه‌ی به‌حاشیه‌راندن و طردِ برخی از فرهنگ‌ها را سبب شوند. هدف این مقاله تبیین اهمیت خلق فضاهای چندفرهنگی و تبیین مدل بهینه ارتباطات بین‌فرهنگی از طریق بررسی تجارب زیسته‌ی استفاده‌کنندگان، به‌عنوان رویکردی منتخب برای ارزیابی میزان موفقیت فضاهای چندفرهنگی است. مقاله‌ی حاضر، پژوهشی تحلیلی و اکتشافی است. بستر مورد مطالعه این پژوهش خیابان سی تیر تهران است و به‌منظور بررسی تجربه-ی زیسته‌ پیروان ادیان مختلف که نماینده‌ی فرهنگ خودی هستند، از تکنیک مصاحبه عمیق بهره‌گیری شده است. 43 نفر در این مصاحبه شرکت کرده‌اند و اعتبار یافته‌ها از طریق اشباع نظری حاصل شده است. نتایج کدگذاری داده‌ها در ابعاد مختلف فضای زیسته، ضمن بازشناسی عواملی که بر هر بعد تاثیر دارند، نشان داد که زرتشتیان نسبت به سایر خرده‌فرهنگ‌ها در برقراری روابط زیسته، پذیرش کمتری داشته و فضا را ناخوشایندتر دریافت کرده‌اند. در رابطه با زمان زیسته نیز تمامی ادیان ارتباط کمی با گذشته‌ی خیابان دارند. نکته‌ی قابل توجه آنکه مسلمانان به‌عنوان فرهنگ غالب، احساس رضایت کمی از فضا داشته و هم-چنین حافظه تاریخی واضحی از فضا ندارند.