تشخیص و تخمین عمق خطواره‌ها در شمال‌غرب شهرستان ایرانشهر با استفاده از داده‌های مغناطیس و الکترومغناطیس هوابرد

روش‌های مختلفی جهت شناسایی و همچنین تخمین عمق بی‌هنجاری‌های مدفون در روش مغناطیس و الکترومغناطیس هوابرد وجود دارد. در پژوهش حاضر، با استفاده از داده‌های مغناطیس هوابرد برداشت شده در منطقه‌ای حوالی 125 کیلومتری شمال‌غرب شهرستان ایرانشهر، به تشخیص خطواره‌های مغناطیسی با اعمال فیلترهایی نظیر برگردان به قطب، مشتق افقی مرتبه اول، فیلتر زاویه تیلت و سیگنال تحلیلی بر روی این داده‌ها پرداخته شد. همچنین با استفاده از روش واهمامیخت اویلر، تخمین عمق این خطواره‌ها در این منطقه انجام شده است. سپس نتایج به‌دست آمده از روش مغناطیس هوابرد با نتایج حاصل از مطالعات الکترومغناطیس هوابرد مربوط به فرکانس‌های 900، 7200 و 56000 هرتز، مقایسه و همچنین یافته‌های حاصل از این دو روش با اطلاعات زمین‌شناسی منطقه، اعتبار‌سنجی شده است. مطالعات انجام شده منجر به شناسایی حدود 2۲ خطواره مغناطیسی در منطقه شد که براساس نتایج اعتبار‌سنجی، 4 خطواره منطبق بر گسل‌های اصلی منطقه می‌باشند. این گسل‌ها دارای روند تقریبی شمال‌شرق-جنوب‌غرب هستند. میانگین عمق تقریبی گسل‌های تشخیص داده شده به‌وسیله اعمال روش واهمامیخت اویلر بر روی داده‌های مغناطیس‌سنجی در حدود 200-100 متر تخمین زده شده است.