تعیین بی‌هنجاری‌‌ هوای آزاد درسطح دریای عمان براساس مشاهدات ارتفاع‌سنجی‌‌ ماهواره‌‌ای

اندازه‌گیری شتاب گرانی در دریا روی کشتی، به‌‌دلیل شتاب‌هایی که از ناحیه امواج و حرکت کشتی به دستگاه گرانی‌‌سنج وارد می‌‌شود، دقت کمی دارد، چرا که براساس اصل هم‌‌ارزی اینشتین، گرانی‌سنج نمی‌تواند شتاب گرانی را از شتاب‌های غیرجاذبه‌ای تفکیک کند. از آغاز به‌کار روش ارتفاع‌سنجی ماهواه‌ای، استفاده از این روش در تولید اطلاعات گرانی در دریا نیز مورد توجه قرار گرفته است. روش معمول در این خصوص استفاده از انتگرال استوکس و یا انتگرال وینینگ-مینز و حل معکوس آنها به‌‌منظور تولید آنامولی‌‌های گرانی است. در این مقاله روشی متفاوت برای تامین مشاهدات گرانی در دریا به‌شیوه ارتفاع‌سنجی ماهواره‌ای عرضه شده است. این روش که شامل مراحل زیر است در منطقة بررسی موردی در دریای عمان مورد ارزیابی عددی قرار گرفته است: (الف) تعیین "سطح متوسط دریا (MSL)" از راه مشاهدات ارتفاع‌سنجی ماهواره‌ای. (ب) تعیین "توپوگرافی ایستا (استاتیک) سطح دریا (SST)" از راه بررسی‌های اقیانوس‌‌شناسی. (ج) تعیین ارتفاع ژئوئید، از تفاضل SST از MSL. (د) تبدیل ارتفاع ژئوئید به پتانسیل گرانی روی بیضوی مرجع‌‌‌ از حل معکوس فرمول برنز بیضوی. (ه) تبدیل پتانسیل گرانی روی بیضوی به پتانسیل گرانی هماهنگ (هارمونیک) با حذف اثر جرم‌های جهانی (از راه بسط هماهنگ‌‌های بیضوی). (و) انتقال به سمت بالای پتانسیل گرانی تفاضلی حاصل به شتاب گرانی تفاضلی در نقاط گرانی دریایی با به‌کارگیری انتگرال آبل پواسون بیضوی. (ز) بازگرداندن اثر جرم‌های جهانی حذف شده در بند (ه) به شتاب گرانی تفاضلی حاصل از بند (و) در نقاط محاسباتی. به‌‌این‌‌ترتیب شتاب گرانی در سطح دریا محاسبه می‌شود و می‌توان آن را همانند مشاهدات گرانی دریایی، در اکتشافات مورد استفاده قرار داد.