تغییرات رفرکشن و پارامترهای قرنیه بعد از سیکوپلژی با سیکلوپنتولات 1 درصد

هدف: بررسی اثر سیکوپلژی با سیکلوپنتولات ۱ درصد بر پارامترهای قرنیه و رفرکشن. روش پژوهش: مطالعه به صورت مقطعی بر روی افراد سالم با سن ۱۰ تا ۴۰ سال که جهت معاینه به درمانگاه بینایی‌سنجی مراجعه کرده بودند، صورت گرفت. تغییرات اتورفرکشن، پارامترهای انحنای قرنیه (شامل: کراتومتری در محور Steep و Flat در سطح قدامی و خلفی قرنیه و میانگین قدرت کلی قرنیه) و ضخامت قرنیه در ناحیه مرکزی (سنترال)، پاراسنترال و محیط (پریفری) قبل و۳۰ دقیقه پس از سیکلوپلژی با استفاده از قطره سیکلوپنتولات ۱ درصد به وسیله دستگاه گالیله ارزیابی و مقایسه شد. یافته‌ها: در کل، ۱۰۶ بیمار (۲۱۲ چشم) وارد مطالعه شدند. متوسط سن آن‌ها ۵±۲۸ سال (۳۷-۱۰ سال) بود، ۲۰۱ چشم از بیماران نزدیک‌بین و ۱۱ چشم دوربین بودند. متوسط معادل‌کروی قبل از سیکلوپلژی ۲/۶±۳/۴- دیوپتر بود که پس از سیکلوپلژی، شیفت دوربینی با مقدار متوسط ۰/۵±۰/۴ دیوپتر ایجاد شد (۰/۰۰۱>P). به دنبال سیکلوپلژی، تغییرات آستیگماتیسم قابل‌توجه نبود (۰/۸=P). ۱۲۷ چشم، آستیگماتیسم بیش از ۰/۵ دیوپتر داشتند که پس از سیکلوپلژی در ۲۶/۸ درصد از چشم‌ها چرخش در محور آستیگماتیسم بیش از ۵ درجه بود و بدون در نظر گرفتن جهت چرخش، میانگین چرخش محور آستیگماتیسم، ۱۰/۵±۵/۳ درجه بود. تغییرات متغیرهای (پارامترهای) انحنای قرنیه در سطح قدامی از نظر آماری معنادار نبود (۰/۵=P). انحنای سطح خلفی قرنیه از نظر آماری به طور معنی‌داری افزایش یافت (۰/۰۰۱=P؛ دیوپتر ۰/۰۰۲- =تفاوت). ضخامت قرنیه در ناحیه مرکزی و پاراسنترال به طور معنی‌داری افزایش یافت و به ترتیب از ۳۲±۵۶۵ به ۳۲±۵۶۸ میکرون (۰/۰۰۱>P) و از ۳۴±۶۱۱/۴ به ۳۵±۶۱۵/۳ میکرون (۰/۰۰۱>P) رسید. اما تغییرات ضخامت در ناحیه محیطی معنی‌دار نبود (۰/۰۸=P). نتیجه‌گیری: تغییرات رفرکشن و نیز ضخامت مرکزی و پاراسنترال قرنیه و انحنای سطح خلفی بعد از سیکلوپلژی از نظر آماری معنی‌دار می‌باشد. بنابراین برای صحت قضاوت بالینی، هنگام محاسبه قدرت لنز داخل چشمی و یا جراحی‌های عیوب انکساری بهتر است این اندکس‌ها در حالت سیکلوپلژی اندازه‌گیری نشوند.