توانایی مدیریتی، کارایی سرمایه‌گذاری و کیفیت گزارشگری مالی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر توانایی مدیریتی بر کارایی سرمایه‌گذاری و هم چنین بررسی اثر کیفیت گزارشگری مالی بر شدت اثرگذاری توانایی مدیریتی بر کارایی سرمایه‌گذاری شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است.کارایی سرمایه‌گذاری به صورت مفهومی، به معنی پذیرش پروژه هایی با ارزش فعلی خالص مثبت است و منظور از ناکارایی سرمایه‌گذاری، گذر از این فرصت­های سرمایه‌گذاری(سرمایه­گذاری کمتر از حد) و یا انتخاب پروژه­هایی با خالص ارزش فعلی منفی(سرمایه­گذاری بیش از حد)است. به منظور اندازه­گیری کارایی سرمایه­گذاری از مدل چن(2011) و جهت اندازه­گیری توانایی مدیریتی از مدل دمرجیان و همکاران(2012) و هم­چنین به منظور اندازه­گیری کیفیت گزارشگری مالی از مدل کیفیت اقلام تعهدی کوتاری(2005) استفاده شده است. با بهره­مندی از روش نمونه­گیری حذفی و با اعمال شرایط انتخاب نمونه، تعداد 119نمونه برای دوره زمانی زمانی 1392-1387انتخاب شد.برای آزمون فرضیه­های پژوهش از روش داده­های ترکیبی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می­دهد مدیران توانا تمایل به سرمایه­گذاری بیش از حد دارد. علاوه بر این، نتایج نشان می­دهد کیفیت گزارشگری مالی  باعث کاهش تاثیر مثبت توانایی مدیریتی بر سرمایه­گذاری بیش از حد می­گردد.