جلوه‌های مقاومت در شعر یدالله بهزاد کرمانشاهی

رویدادهای مهم یکصد سالة اخیر مانند نهضت مشروطه‌، استبداد دوران پهلوی اوّل و دوّم، انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی تحوّلی عمیق در ادبیّات معاصر ایران ایجاد کرده و شاعران متعهّد، آثار ارزشمندی را با بن‌مایه‌های پایداری علیه استبداد داخلی، ستمگری استکبار جهانی و تجاوزگری دشمن بعثی آفریده‌اند. یدالله بهزاد کرمانشاهی از شاعران متعهّد و ملتزم معاصر است که علیه حاکمیّت استبدادی پهلوی دوم و تجاوزگری دشمن بعثی شعر سروده و جلوه‌های مقاومت با رویکردی آگاهی‌بخش و ‌ستیهنده و با تکیه بر وطن‌دوستی و ظلم‌ستیزی مشخّصة اصلی آثار و درون‌مایة اشعارش گشته‌است؛ چنانکه روح پایداری و مبارزه در یکایک واژگان و ترکیب‌های شعرش موج زده، رنگی از ایثارگری و مقاومت به آن بخشیده و تعهّد شاعر را در برابر جامعه و ملّت خویش به نمایش گذاشته‌است. این پژوهش با هدف تبیین جلوه‌های مقاومت و نگاهی به شگردهای بیانی آن در شعر یدالله بهزاد به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و نشان داده‌است که شاعر، میهن‌دوستی، آزادی‌خواهی، آگاهی‌بخشی، قیام علیه استبداد داخلی، ماندگاری و ایستادگی در زادبوم، فراخوان علیه تجاوزگری، تکریم ایثارگری و کارکرد الگو‌های پایداری را در شعری مُلهَم از تخیّل شاعرانه با سبکی نمادین و لحنی حماسی سروده و اندیشه‌های ستم‌ستیزی خود را با الگوپذیری از پیشوایان دینی و شخصیّت‌های ملّی به عنوان نمادهای پایداری در زبانی نمادین بهتر و بیشتر به مخاطب معرّفی کرده‌است.