جلوه های ادبیّات پایداری در اشعار حمید سبزواری

حمید سبزواری یکی از شعرای برجسته و مشهوری است که شعرش بیانگر مشقّت و رنج‌های دوران انقلاب اسلامی و نشان­دهندۀ آلام درونی و دردهای دوران دفاع مقدّس است که ملّت ایران، آن مرارت­ها را به جان و دل خریده و بار سنگین این­گونه مصائب را بر دوش کشیده­اند. در حقیقت، حمید سبزواری شاعری ملّی و انقلابی است که مردم را در برابر ظلم و ستم می­شوراند و آنان را تشویق به مبارزه و استقامت می­­کند و از کسانی که از کنار تباهی­ها­ی رژیم منحوس پهلوی و جور رژیم بعث بی­توجّه می­گذرند و سکوت اختیار کرده، خاموشی می­گزینند، به انتقاد می­پردازد. این شاعر نستوه و خستگی­ناپذیر با به تصویر­کشیدن شجاعت و شهامت ملّتی رنج کشیده به انتقاد از حکومت وقت و به افشاگری ظلم و ستم دشمن بعثی می­پردازد. از اشعار حمید سبزواری چنین استنتاج می­شود که وی، ضمن مبارزه و انتقاد، با هشدار در مورد بی­توجّهی­ها و نیز دوری از تسامح نسبت به دشمن، عامل شکست در برابر متجاوزان را اختلاف و تفرقه دانسته و در هر جا که فرصت دست می­داده، شور و شعور و احساسات مردم را بر می­انگیخته ­است. این پژوهش با هدف نمایاندن جلوه­های ادبیّات پایداری در سروده­های حمید سبزواری و با روش تحلیلی ـ توصیفی صورت گرفته تا در پایان بتوان جلوه­های ادبیّات پایداری را همچون ظلم­ستیزی، شهادت­طلبی، مبارزه و جان­فشانی، نقد حکّام جور، به تصویر­کشیدن جنایت­های دشمن و ... در اشعار این شاعر انقلابی و ملّی به وضوح دید.