جهانِ برساخته: بازخوانشِ تطورسازۀ سیاست خارجی..

برساخت‌گرایی و رویکرد سازه‌انگارانه نسبت به جهان، روابط بین‌الملل و سیاست خارجی در واکنش به جریان اصلی و غالب در مطالعات بین‌المللی صورت گرفت که با رهیافتی رفتاری و مادی‌گرایانه سعی در فهم روابط میان ملت‌ها و دولت‌ها داشتند. در زمانه‌ای که راهبردهای سخت‌افزارگرایانه جای خویش را به منابع نرم‌افزاری داده‌اند و روزبه‌روز این تغییر و تحول روندی تصاعدی به خود گرفته است ضروری به نظر می‌رسد که این نظریه مورد خوانشی مجدد قرار بگیرد. در نگاره حاضر سعی می‌شود تطوراتِ نوین سازه-انگاری-برساخت‌گرایی- مورد مداقه قرار بگیرد تا توجهی دوباره به این موضوع مهم را به همراه داشته باشد. در این پژوهش نگارنده می‌کوشد تا با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و با ابزار کتابخانه‌ای جهت گردآوری داده‌ها، جهان برساخته و سیاست‌خارجی سازه‌انگارانه را مورد واکاوی و واسازی قرار دهد. در این مقاله کوشیده می گردد که بتوان سیاست خارجی را از کانال و مسیری تحلیل نمود که هیچ منع پوزیتیویستی برای آن ایجاد نشود. تکوین، تطور، سیالیت، هویت چندساحتی مفاهیم قابل اطلاق در این پژوهش می باشند.