حاکمیت و تناسب قوا در ایران پیشادولت مدرن: مناطقی از ایالت فارس

فهم حاکمیت از پایه‌های ضروری فهم تاریخ ایران است و نیازمند پژوهش از سطوح زیرین واحدهای اجتماعی-سیاسی ایران. این تحقیق با رویکرد نقادانه و در فردیت تاریخی پدیده، با ترکیبی از روش‌های کمی و کیفی در ارجاع به واقعیت، به وضعیت تناسب قوا در درون واحدهای حکومت محلی در مناطق اسیر، علامرودشت، بیرم، گله‌دار، گاوبندی، مالکی و تمیمی از ایالت فارس می‌پردازد. نتایج آن نشان می‌دهد که از یک طرف، مردم در این مناطق عموماً مسلح و برخوردار از ابزار قوه قهریه بوده و از طرف دیگر، حکام محلی نیز نیازمند حمایت مردم بوده‌اند. پیامد آن توازن قوا میان رعایا و حکام محلی و پیدایش هسته‌های قدرت مسلح محلی بوده است. همچنین، وجود این اجتماعات منطقه‌ای مسلح، در کنار دیگر داده‌های مربوط به سطح کلان کشور و حکومت مرکزی نشان از ساختار متکثر حاکمیتی در ایران پیشادولت مدرن دارد.