حساسیت زیست محیطی ناهمواری های ساحلی استان هرمزگان

مطالعه ناهمواری‌های ساحلی هرمزگان می‌تواند در تفکر یکپارچه در مدیریت نواحی ساحلی جهت برنامه‌ریزی سامانمند موثر باشد، همچنین به دلیل اهمیت و وسعت نوار ساحلی استان هرمزگان شناسایی ناهمواری‌های ساحلی موجود در آن لازم و ضروری است. با برنامه‌ریزی صحیح در مناطق ساحلی، می‌توان از زیان‌های وارده به منابع طبیعی جلوگیری کرد و به توسعه پایدار دست یافت. در این تحقیق به ارتباط بین ناهمواری‌های ساحلی، جنس سواحل و موجودات زنده پرداخته شده است. به علت اینکه این موجودات سازگار با اندازه ذرات و به تبع آن لندفرم مشخصی در ساحل می‌باشند، می‌توان حساسیت زیستی لندفرم‌های مختلف ساحل را تعیین کرد. به همین منظور با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای و با توجه به انواع طبقه‌های لندفرم‌های ساحلی، ازجمله زبانه، دستک، کولاب ساحلی، خور، مصب، جزیره سدی و غیره، لندفرم‌های این بخش شناسایی اولیه شد، سپس با بازدید میدانی لندفرم‌های ساحلی نهایی و جنس سواحل تعیین شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است از کل طول خط ساحل استان هرمزگان، 56/33 درصد دریاکنار ماسه‌ای، 99/23 درصد پهنه جزرومدی، 18/10 درصد دریاکنار ترکیبی، 78/4 درصد جزیره سدی، 96/0 درصد جزیره جزرومدی، 04/2 درصد خلیج کوچک ساحلی، 85/0 درصد پرتگاه ساحلی، 22/0 درصد پناهگاه ساحلی، 93/1 درصد خور، 16/4 درصد دلتا، 17/0 درصد مصب، 19/0 درصد خور مصب، 51/0 درصد دماغه، 15/0 درصد کولاب، 07/0 درصد زبانه و بقیه (در حدود 15 درصد) را کاربری انسانی به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج نشان داد، 59 درصد از مساحت سواحل استان دارای جنس گلی می باشد که به سبب وجود ذرات دانه ریز و نفوذ جریانات نفتی به داخل لایه‌های زیرین، حساسیت زیستی ناهمواری‌های ساحلی مستقر بر روی این جنس بالا می‌باشد.