خستگی و اعتیاد؛ ارزیابی و درمان

خستگی یکی از بزرگترین مشکلات مطرح در طب عتیاد است. اصطلاح خستگی در طول تاریخ پزشکی کاربرد داشته و در موارد گوناگونی همچون ضعف و سستی و فقدان انرژی به کار رفته است. خستگی از سه جنبه قابل بررسی است که عبارتند از: جنبه عصب زیست شناختی،عصب روانشناختی و در نهایت خود سنجی خستگی.  از دیدگاه عصب زیست شناختی، خستگی آنچه که مورد ارزیابی قرار می‌گیرد در واقع زمان خستگی عضله است که با ابزارهایی هم‌چون ارگومتر ارزیابی شده و برای نمونه تعداد دفعاتی که فرد می‌تواند یک لاستیک را با پنجه‌های خود بفشارد را ملاکی برای سنجش خستگی می‌دانند. از نقطه نظر عصب روان شناختی، شدت خستگی با آزمون‌های ریاضی و فکری مشخص ارزیابی می‌گردد و زمانی که فرد دیگر قادر به ادامه آزمون نیست را مورد سنجش قرار می‌دهند. اما از نقطه نظر خود سنجی که مورد اصلی و مد نظر ما نیز همان است، سنجش خستگی با پرسش از خود فرد بدست آمده و مسئله‌ای کاملا شخصی به شمار می‌آید؛ برای مثال فرد می گوید که انرژی ندارم و یا این که بی حال و خسته‌ام.