خودارزیابی پزشکان عمومی فارغ‌التحصیل دانشگاه علوم پزشکی کرمان نسبت به توانایی تشخیص و درمان مشکلات ارتوپدی

زمینه و هدف: ارزیابی توانایی دانش‌آموختگان در تشخیص و درمان بیماران بعد از فارغ‌التحصیلی به عنوان یک اولویت برای آموزش پزشکی شناخته شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی توانایی پزشکان عمومی فارغ‌التحصیل در تشخیص و درمان مشکلات ارتوپدی در دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع گذشته‌نگر بود. پزشکان عمومی فارغ‌التحصیل سال‌های 85-1380 وارد مطالعه شدند. در این مطالعه جهت ارزیابی توانایی در تشخیص و درمان بیماران ارتوپدی، از یک پرسشنامه محقق ساخته که دارای 36 سؤال در 9 حیطه بود، استفاده شد. یافته ها: میزان توانایی کلی افراد مورد مطالعه به طور تقریبی 65 درصد بود. بیشترین میزان توانایی مربوط به سه حیطه "درمان شکستگی‌ها و دررفتگی‌ها"، "درمان اولیه شکستگی باز" و "تشخیص شکستگی‌ها و دررفتگی‌ها" به ترتیب برابر 80، 77 و 73 درصد بود. کمترین میزان توانایی مربوط به حیطه‌های "دفورمیتی‌های مادرزادی پا"، "تومورهای سیستم موسکولواسکلتال" و "دررفتگی‌های مادرزادی مفصل خاصره‌ای" به ترتیب برابر 47، 50 و 52 درصد بود. دو گروه جنسی مرد و زن در هیچ کدام از این حیطه‌ها با هم تفاوت نداشتند (05/0 < P). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که توانایی پزشکان فارغ‌التحصیل به صورت کلی متوسط بوده است. در برخی حیطه‌ها این توانایی خوب و در برخی موارد از سطح متوسط هم پایین‌تر بود. بر اساس این نتایج پیشنهاد می‌شود که دانشگاه‌ها بر اساس یک برنامه مدون، به منظور شناسایی ضعف‌های فارغ‌التحصیلان نیازسنجی کنند. همچنین نیاز به برنامه‌های بازآموزی سالانه برای فارغ‌التحصیلان احساس می‌شود.