داده کاوی دانشجویان انصرافی دانشگاه تهران با تمرکز بر حفظ دانشجویان شهریه پرداز (جلوگیری از روی گردانی مشتری)

انصراف دانشجو یکی از چالش‌های پیش روی آموزش عالی است. مقالۀ حاضر رویکرد پذیرش دانشجوی شهریه‎پرداز را نوعی کسب‎وکار و انصراف دانشجو را روی‎گردانی مشتری در نظر گرفته است و به‎دنبال بررسی عوامل انصراف دانشجویان و اتخاذ سیاست‌های مداخله‎جویانۀ بازدارنده ‌‌است. پژوهش پیش رو کاربردی از نوع توصیفی است که به‎کمک داده‌های کمی و کیفی بر مبنای روش پژوهش کریسپ از داده‎کاوی اطلاعات دانشجویان ورودی شهریه‎پرداز (21420 دانشجو دانشگاه تهران طی سال‌های 1392- 1388) استخراج‎شده از بانک‌های اطلاعاتی سیستم آموزش دانشگاه تهران، اجرا شده است. هدف آن، تحلیل رفتار دانشجویان به‎منظور شناسایی دانشجویان در معرض خطر انصراف و ارائۀ مدل پیش‌بینی احتمال انصراف است. پس از تحلیل داده‌ها و ارائۀ مدل پیش‎بینی، جدول احتمال انصراف و مدل رگرسیونی انصراف، یافته‎های پژوهش ترم اول و دوم (به‎ویژه ترم اول در دورۀ سنی 31-24 سال) را به‎منزلۀ پرخطرترین دورۀ زمانی، دانشجویان ارشد را مستعدترین مقطع و دورۀ شبانه را پرخطرترین دورۀ تحصیلی برای انصراف دانشجو (روی‎گردانی مشتری) شناسایی کرد.