رابطه ترس از افتادن با فعالیت فیزیکی در سالمندان

مقدمه یکی از عوامل تهدید کننده سلامت سالمندان ترس از افتادن می باشد که با افزایش سن احتمال وقوعش بیشتر شده و با فعالیت فیزیکی آنان نیز در ارتباط است. هدف از انجام این مطالعه بررسی رابطه ترس از افتادن با میزان فعالیت فیزیکی سالمندان می باشد. روش کار مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی مقطعی است که در آن 204 نفر از سالمندان شهر بیرجند با روش نمونه گیری خوشه ای در سال 1393 وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات علاوه بر پرسشنامه متغیرهای دموگرافیک، پرسشنامه مقیاس کارآمدی افتادن-فرم بین المللی(FES-I) و پرسشنامه فعالیت های سالم برای سالمندان(CHAMPS) است.  داده ها  با استفاده از   نرم افزارSPSS  و آزمون های آماری تی تست، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج  میانگین سنی سالمندان مورد مطالعه78/6 ±78/65 سال بود. براساس یافته ها 69 نفر (8/33 %) از سالمندان دارای سابقه سقوط می باشند. نتایج مطالعه نشان داد که 2/58 % از سالمندان دارای فعالیت جسمانی با شدت کم، 5/34 % دارای فعالیت جسمانی با شدت متوسط و تنها 3/7 دارای فعالیت جسمانی با شدت زیاد بودند. همچنین یافته ها مبین این بود که ترس از افتادن با فعالیت جسمانی دارای رابطه منفی و  معنی داری است (332/0- =r، 001/0>P). نتیجه گیری  با توجه به اینکه ترس از افتادن می تواند منجر به محدودیت و کاهش فعالیت جسمانی سالمندان شود، مداخلات روانشناختی و مشاوره ای در سالمندان دارای ترس از افتادن  باید مورد توجه قرار گیرد.