رابطه توانمندی ایگو و فراشناخت در دانشجویان دختر و پسر

زمینه و اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین توانمندی‌های ایگو و فراشناخت در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد است. روش بررسی: این پژوهش از نوع همبستگی است و در بین جامعه دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1394 انجام شد. نمونه این پژوهش 69 نفر از دانشجویان زن و مرد بود که به شیوه در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش دو پرسشنامه فراشناخت و قدرت ایگو است. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و روش‌های آمار استنباطی شامل همبستگی پیرسون استفاده‌شده است. دادهای این پژوهش با استفاده از SPSS 23 تحلیل‌شده است یافته‌ها: بین قدرت ایگو و فراشناخت دانشجویان دانشگاه فردوسی رابطه مثبطت معنی‌داری وجود دارد (0/001=P). یعنی هرچه قدرت ایگو بیشتر باشد میزان فراشناخت نیز بیشتر است و بالعکس. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که با توجه به اینکه بین قدرت ایگو و فراشناخت رابطه مثبت قوی وجود دارد و همچنین با توجه به اینکه توانمندهای ایگو گسترده‌تر از فراشناخت است بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که فراشناخت نیز می‌تواند یکی از توانمندی‌های ایگو باشد. با توجه به اینکه نقش مؤثر فراشناخت در پیشرفت تحصیلی، مورد قبول عموم محققین حوزه آموزش و یادگیری است می‌توان فرض کرد که توانمندی ایگو نیز در امر یادگیری و آموزش مؤثر است.