رابطۀ درگیری شغلی و تناسب شغلی با اخلاق حرفه‌ای و تمایل به ترک خدمت

زمینه: اخلاق حرفه ­ا ی، تاثیر چشم­گیری بر روی فعالیت­ها و عملکرد فردی و گروهی و نتایج سازمان دارد. در نتیجه پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعاملی درگیری شغلی و تناسب شغلی بر اخلاق حرفه­ای و تمایل به ترک خدمت کارکنان انجام شده است.   روش: روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی می­باشد. حجم جامعۀ آماری 3168 نفر از کارکنان دانشگاه­های دولتی شهر تبریز بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران (5/0, p = 5/0d = ) با توجه به جامعه آماری، 350 نفر با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای نسبتی در نظر گرفته شد.  برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­های استاندارد استفاده شد. داده­های به دست آمده با استفاده از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه تعدیل کننده مورد تحلیل قرار گرفت.   یافته­ ها: نتایج پژوهش نشان داد که رابطه مثبت معناداری بین دو متغیر درگیری شغلی و تناسب شغلی با  اخلاق حرفه‌ای (25/0r= ، 16/0r= ، 001/0   P=) وجود دارد. همچنین رابطه منفی معناداری بین دو متغیر درگیری شغلی و تناسب شغلی با تمایل به ترک خدمت (32/0-r  =  ، 28/0- = r و 000/0 P=) وجود دارد. علاوه‌براین نتایج پزوهش نشان داد که درگیری شغلی و تناسب شغلی در تعامل باهم اخلاق حرفه­ای و ترک خدمت را پیش بینی می­کنند.   نتیجه­ گیری: نتایج این پژوهش حاکی از این است که­ درهرسازمانی شیفتگی شغلی و درگیرشدن کارکنان با شغل و نیز تناسب کارکنان با شغلشان باعث ارتقای اخلاق حرفه‌ای در کارکنان و در راستای آن در سازمان می­شود. همچنین در این فضا تمایل به ترک شغلی کارکنان کاهش پیدا می کند لذا بایستی در سازمان توجه ویژه ای به آن شود.