رابطۀ هوش معنوی و پرخاشگری بازیکنان فوتبال پسر ردۀ سنی نوجوانان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ هوش معنوی و پرخاشگری در بازیکنان فوتبال پسر ردۀ سنی نوجوانان است. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی و از نوع همبستگی و به­لحاظ هدف، کاربردی می­باشد. جامعة این پژوهش بازیکنان فوتبال پسر ردۀ سنی نوجوانان با دامنۀ سنی 14 تا 17 سال (میانگین و انحراف استاندارد 78/0± 32/15) می­باشد که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تیم های مس کرمان، مس رفسنجان، فجر سپاسی، فولاد خوزستان و استقلال اهواز به­عنوان نمونه انتخاب شدند. برای اندازه­گیری متغیرها از مقیاس هوش معنوی کینگ و پرسش­نامۀ پرخاشگری باس و پری استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها، ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چندمتغیری همزمان به‌کاربرده شد. نتایج بین نمرۀ کلی هوش معنوی و خرده‌مقیاس‌های هوش معنوی (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی، توسعة حالت آگاهی) با پرخاشگری و خرده­مقیاس‌های پرخاشگری (پرخاشگری فیزیکی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت) رابطۀ منفی و معناداری نشان دادند. خرده‌مقیاس‌های هوش معنوی توانستند 39/0 از واریانس پرخاشگری را پیش‌بینی کنند. این یافته‌ها نشان می‌دهند هر چه هوش معنوی بالاتر باشد احتمال پرخاشگری ورزشکاران در میادین ورزشی کمتر است.