روش جدید اصلاح بدشکلی گوش سگی (dog-ear) در فلپ‌های ناحیهی سر (scalp): گزارش 16 بیمار

ضایعات مادرزادی ایجاد شود. در مواردی که عمق زخم‌ها به ناحیه‌ی استخوانی رسیــده یا بافت‌های زیرین را نیز درگیر کرده است، اغلب به پوشش فوری با بافت‌های عروق‌دار به صورت فلپ‌های گوناگون نیاز است. ضمن انجام فلپ‌های موضعی، یکی از مسایلی که اغلب جراحان با آن مواجه می‌شوند، پیدایش گوش سگی (dog-ear) در انتهای زخم است. پیدایش گوش سگی به علت افزایش تراکم بافت لبه‌های زخم در حین اعمال جراحی فلپ‌های انتقالی (transposition) در ناحیه‌ی پایه‌ی فلپ شایع است. این عارضه، در تنه و اندام‌ها، اغلب به علت عدم اهمیت پایه‌ی فلپ، در همان مرحله‌ی اول، با رزکسیون مستقیم قابل درمان است. اصلاح گوش سگی در صورت و اسکالپ، به جهت باریک بودن پایه‌ی فلپ و احتمال آسیب عروقی پایه‌ی فلپ، باید به صورت تأخیری و در مرحله‌ی دوم انجام گردد (1). با روش ارایه شده در این مقاله، اصلاح گوش سگی در همان مرحله‌ی اول با حفظ خون‌رسانی فلپ (شبکه‌ی عروقی همراه گالیا) انجام می‌گیرد. ضمناً با این روش، در مناطقی که اعصاب حسی یا حرکتی نیز در ناحیه‌ی پایه‌ی فلپ در محل گوش سگی می‌باشند، مثل ناحیه‌ی فرونتال یا ناحیه‌ی تمپورال، از آسیب به آنها خودداری می‌شود. مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت گذشته‌نگر، برای بررسی میزان موفقیت این روش در برداشتن گوش سگی در 16 بیمار که به علت دفکت‌های اسکالپ، با فلپ چرخشی اسکالپ توسط مؤلف ترمیم شده بودند، انجام شد. روش عمل به این صورت بود که در قسمت داخلی فلپ‌ها، رزکسیون پوست و زیر جلد تا زیر فولیکول مو انجام گرفت ولی لایه گالیا و عروق و اعصاب حفظ شده و با پلیکاسیون این قسمت به زیر فلپ پوست ترمیم شد. یافته‌ها: 16 بیمار با میانگین سنی 40 سال، بررسی شدند. بیماران همگی مرد بودند. اندازه‌ی دیفکت بطور متوسط 190 سانتی‌متر مربع بود و به مدت حداقل 6 ماه، پیگیری شدند. عوارضی از قبیل نکروز فلپ، اختلال حسی- حرکتی ملاحظه نگردید. در این سری از بیماران، نیاز به عمل مجدد بعد از برداشتن گوش سگی دیده نشد. نتیجه‌گیری: با انجام روش ارایه شده در این بررسی، درمان گوش سگی بدون عارضه‌ی خون‌رسانی فلپ و بدون اختلال حسی و حرکتی، نیاز به عمل دوم را هم مرتفع می‌کند.