رویکرد فلسفی کندی در مورد راهکارهای مقابله با حزن و اندوه

ابویوسف یعقوب ابن اسحاق کندی (185- 252 هـ ق) ـ معروف به فیلسوف عرب و اولین فیلسوف اسلام ـ رساله‌ای در رابطه با راهکارهای مقابله با حزن و اندوه نوشت که در عصر خود کمنظیر است. این رساله در زمره‌ی نوعی نگارشِ فلسفی ـ ادبی به‌شمار می‌رود و با دید روانشناختی ـ فلسفی نوشته شده، که از نگاه فلسفی و دینی او نسبت به عالم مادی و جایگاه آدمی در هستی و اهداف انسانی ناشی میشود. وی معتقد است قبل از هر راهحلّی، ابتدا باید عوامل اندوه ریشه‌یابی گردد تا، امید رهایی از آن در آدمی جوانه زند. از نظر او «از دست دادن چیزهای مورد علاقه و محبوب» و «نرسیدن به امیال و آرزوهای مورد نظری که ذهن ما را به خود مشغول کرده است» می‌تواند دو عامل اساسی در ایجاد حزن (ألم نفسانی) باشد. کندی در این رساله ده راهحل، برای دفع حزن و ألم نفسانی ارائه داده است. با توجه به نیاز انسانِ عصر حاضر که با وجود پیشرفت‌های چشمگیر در زمینه‌های مادی، دچار اندوه و افسردگی؛ و استرس و تشویش‌های آزاردهنده می‌باشد و احساس خلأ روحی ـ روانی دارد، طرح چنین بحث‌هایی ضروری به‌نظر می رسد.