سنجش و رتبه‌بندی میزان توسعه و فقر در استان خوزستان

امروزه کشورهای در حال توسعه به­منظور تقویت زیربناهای اقتصادی- اجتماعی، رهایی از وابستگی، رفع عدم تعادل­های منطقه­ای و در نهایت نیل به توسعه منطقه­ای پایدار، نیازمند شناسایی و نحوة توزیع امکانات، تسهیلات و منابع می­باشند. بنابراین، ابعاد گوناگون و پیچیدگی موضوع ضرورت شناخت میزان توسعه را بیان می­کند. پژوهش حاضر با ماهیت نظری- کاربردی و روش مطالعه آن، ترکیبی از     روش­های توصیفی– تحلیلی بوده که هدف اصلی آن، شناخت میزان توسعه یافتگی استان خوزستان در شاخص­های ترکیبی می­باشد. اطلاعات آماری شاخص­های منتخب به تفکیک شهرستان­ در سال 1389 به­روش کتابخانه­ای جمع­آوری و با استفاده نرم افزار­های GIS و  Excelدر قالب مدل TOPSIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می­دهد: میزان توسعه و فقر در تمام شهرستان استان یکسان نمی­باشد، زیرا مقدار TOPSIS به­دست آمده در شهرستان اهواز برابر 926/0 درصد      به­عنوان توسعه یافته­ترین شهرستان استان، میانگین مقدار TOPSIS شهرستان­های ایذه، بندر ماهشهر، شوش، شوشتر، اندیمشک، آبادان، شادگان، دزفول و بهبهان برابر 176/0 درصد دارای وضعیت نیمه توسعه، میانگین مقدار TOPSIS شهرستان­های دشت­آزادگان، باغملک، رامهرمز، خرمشهر، مسجد سلیمان و امیدیه برابر 092/0 درصد به عنوان شهرستان­های نیمه محروم و در نهایت میانگین مقدار TOPSIS شهرستان­های لالی، گتوند، اندیکا، هویزه، هندیجان، رامشیر و هفتگل برابر 032/0 درصد   به­عنوان شهرستان­های محروم (برخورداری از حداقل شاخص­های مثبت و حداکثر شاخص­های منفی مورد مطالعه) را در استان دارا می­باشند.