سنگ‏‌شناسی اسکارن‌های شمالی و جنوب‌باختری قزآن (جنوب قمصر) با تاکید بر مینرال شیمی گارنت و پیروکسن

توده گرانیتوییدی قزآن با سن الیگومیوسن، سنگ‌های پیرامون خود را دچار دگرگونی همبری کرده و در آهک‌های دربرگیرنده‌اش، اسکارن پدید آورده است. ترکیبی این سنگ‌ها بیشتر گرانیت تا دیوریت است. اسکارن‌ها دو بخش دارند: اسکارن بیرونی (اگزواسکارن) و اسکارن درونی (اندواسکارن). برپایه داده‌های تجزیه ریزکاو الکترونی، گارنت‌های اسکارن شمالی منطقه‏‌بندی دارند و مقدار آندرادیت و گروسولار آنها تغییر نوسانی نشان می‌دهد؛ اما ترکیب گارنت‌های جنوب‌باختری بیشتر آندرادیتی است. برپایه نمودار Fe/Ti در برابر Al/(Al+Fe+Mn) که برپایه درصد مولی این عنصرهاست، درصد مشارکت سیال‌های گرمابی که ترکیب گارنت‌ها تحتﺗﺄثیر آنها بوده‌ است برای اسکارن شمالی کمتر از 50 درصد و برای اسکارن جنوب‌باختری بالاتر از 50 درصد برآورد می‌شود. سیال‌های گرمابی روی ترکیب کلینوپیروکسن‌ها تأثیر چندانی نداشته‌اند و ترکیب آنها در هر دو اسکارن کمابیش همانند و دیوپسیدی بوده است. برپایه مجموعه‌های کانیایی و همچنین پیدایش ولاستونیت در اسکارن‌های بررسی‏‌شده، این اسکارن‌ها در دمای بالاتر از 500 درجه سانتیگراد و فوگاسیته O2 17- 10 تا 15- 10 پدید آمده‏‌اند