شبیه‌سازی میدان باد سطحی در منطقه دریای عمان با مدل WRF با شرایط اولیه و مرزی متفاوت

در این تحقیق کارایی مدل میان­مقیاس WRF برای شبیه­سازی باد سطحی تحت شرایط اولیه و مرزی متفاوت در سواحل و فراساحل دریای عمان ارزیابی شده است. بدین منظور از داده بازتحلیل Era-interim و داده­های تحلیلی NCEP-FNL و NCEP-GFS به‌عنوان شرایط اولیه و مرزی استفاده شده است. خروجی میدان باد حاصل از شبیه­سازی مدل با داده­های ایستگاه­های سینوپتیکی واقع در سواحل دریای عمان در کشورهای ایران و عمان، داده بویه قشم و داده ماهواره ترکیبی مقایسه شده‌اند. از روش کشانش (Nudging) برای بهبود در نتایج خروجی مدل استفاده شده است. نتایج هر سه شبیه­سازی نشان می­دهند که مدل در نقاط ساحلی، مقادیرسرعت باد را پیش برآورد کرده است. به گونه­ای که بیشترین برآورد مربوط به داده Era-Interim و کمترین مربوط به داده FNL بوده است. برای مناطق فراساحلی، میانگین اریبی روی کل دامنه مورد مطالعه نشان داد که شبیه­سازی­هایی که با داده­های GFS و FNL انجام شده بود، تمایل به کم­برآوردی داشته، درحالی­که داده­های Era-Interim سرعت باد را بیش­برآورد کرده­اند. از مقایسه نمودار هیستوگرام سرعت باد مشخص شد که در هر سه شبیه­سازی بیشترین میزان خطا در بازه­های زمانی که سرعت باد کم بوده، رخ داده است. ارزیابی جهت باد نیز نشان داد که داده FNL نسبت به دو داده دیگر عملکرد بهتری را به‌عنوان شرایط اولیه و مرزی برای شبیه­سازی در منطقه مورد مطالعه داشته است. در کل بهترین عملکرد مدل برای شبیه­سازی میدان باد در دوره مورد مطالعه با داده­های FNL در نقاط ساحلی و فراساحلی بوده است.