شکاف نگرش، دانش و رفتار زیست محیطی گردشگران

حتی مدیریت شهری بدل ساخته است. در تبیین های رفتار زیست محیطی عموماٌ بر سه دسته عوامل فردی، موقعیتی و اجتماعی  سیاسی تأکید می شود. رفتارهای زیست محیطی هر گروه از کنشگران انسانی؛ بسته به موقعیت؛ می تواند متفاوت و دارای اهمیت ویژه ای باشد. گردشگران نیز از جمله گروه هایی هستند که به دلیل شدت تأثیراتی که رفتارهای زیست محیطی آن ها بر محیط اجتماعات مقصد به جا می گذارد، در معرض مطالعه رفتار زیست محیطی قرار دارند. مقاله حاضر با نگرشی سازه گرایانه، تأثیر متغیرهای ذهنی و نگرشی بر رفتار زیست محیطی دو نمونه از گردشگران را بررسی می کند. روش بررسی در این پژوهش تلفیقی از روش کتابخانه ای و میدانی است. در روش میدانی از پرسشنامه به عنوان ابزار اصلی در گردآوری داده استفاده شده است. به دلیل نبود چارچوب دقیقی برای نمونه گیری گردشگران داخلی، در قالب یک کار اکتشافی ٠٥٣ گردشگر به عنوان نمونه انتخاب شدند که از این تعداد ٠٣٣ نفر به جامعه آماری چالوس و ٠٥٣ نفر به اصفهان تعلق دارند. اطلاعات جمع آوری شده به کمک نرم افزار   SPSS و با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شده اند. طبق یافته های بدست آمده از آزمون همبستگی پیرسون، رفتار زیست محیطی گردشگران با ارزش های زیست محیطی، درک منافع زیست محیطی، تصور فرهنگی و انگیزه فرهنگی رابطه مستقیم معنادار دارد. در حالی که میان دانش زیست محیطی و رفتار زیست محیطی گردشگران رابطه معناداری مشاهده نشد. همچنین بر اساس تحلیل مسیر، تصور از مکان با مجموع بتای 5٥ /. بیشترین تآثیر را بر متغیر وابسته تحقیق دارد. بعد از آن متغیر درک منافع زیست محیطی با بتای ٥5 /. به طور مستقیم و غیرمستقیم بر رفتار زیست محیطی گردشگران تآثیر می گذارد. انگیره ها و ارزش های زیست محیطی نیز به طور مستقیم تأثیر قابل ملاحظه ای در حد ٠٥ /. و ٠5 /. بر متغیر وابسته دارند. طی فرایند تحلیل رگرسیونی مسیرها متغیر دانش زیست محیطی به دلیل معنی دار نبودن بتای بدست آمده از مدل حذف شد. عوامل ذکر شده در مجموع ۰٣ درصد تغییرات رفتار زیست محیطی گردشگران را تبیین نموده اند.