شیوع استئوپروز در مردان روستایی فارس با استفاده از معیارهای محلی وWHO

مقدمه: بتازگی پوکی استخوان (استئوپروز) به عنوان یک مشکل بهداشتی اساسی جامعه پدید آمده است. این بیماری با کاهش میزان تراکم استخوان همراه با تخریب ریزساختارهای بافت استخوانی مشخص می‌شود و موجب افزایش شکستگی و ناتوانی، همراه با مرگ و میر می‌گردد. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه‌ی مقطعی 263 مرد سالم روستایی که در سنین 20 تا 94 سال بودند، برای بررسی شیوع پوکی استخوان برحسب معیارهای محلی و سپس مقایسه‌ی آن با معیارهـای WHO انتخاب شدند. تراکم توده‌ی استخوانی (BMD) به روش DXA اندازه‌گیری شد. از روش تطابق منحنی برای تعیین سنّی که بیشترین BMD در آن ایجاد می‌شوند و از آنالیز رگرسیون برای ارتباط پوکی استخوان با عواملی چون سن و نمایه‌ی توده‌ی بدنی (BMI) استفاده شد. یافته‌ها: بیشترین BMD در سنین 20 تا 24 سال ایجاد می‌شد.شیوع پوکی استخوان با بالا رفتن سن افزایش ‌یافت، باBMI ارتباط منفی داشت و برحسب معیارهایWHO و محلی متفاوت بود. شیوع آن در مهره‌های کمر، گردن و کل استخوان ران با معیار محلی به ترتیب 8/3%، 8/24% و 8/14% و این مقدارها با استفاده از معیار WHO به ترتیب 10% و 1/6% و 24% بود. نتیجه‌گیری: استفاده از معیارهای محلی یا معیارهای WHO برای بررسی پوکی استخوان، می‌تواند یافته‌های متفاوتی در زمینه‌ی شیوع موارد این بیماری ارایه دهد، بنابراین بررسی‌های آینده‌نگر در مورد رابطه‌ی احتمال شکستگی استخوان با دو معیار نامبرده توصیه می‌شود.