شیوع عفونت‌های انگلی روده‌ای در جمعیت شهری شهرستان انزلی

چکیده مقدمه: عفونت‌های انگلی روده‌ای از مهم‌ترین مشکلات بهداشتی در جوامع گوناگون، حتی در کشورهای پیشرفته محسوب می‌شوند.تأثیر منفی این انگل‌ها بر رشد و توسعه جوامع بشری در مناطق مختلف دنیا بویژه در کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه بر کسی پوشیده نیست. در کشور ما نیز موقعیت جغرافیایی و آب‌‌وهوایی مناسب، رفتارهای اجتماعی و فرهنگی حاکم بر مناطق مختلف، نداشتن آب آشامیدنی سالم و پائین بودن استانداردهای بهداشتی بویژه در نواحی روستایی از عوامل مؤثر بر شیوع عفونت‌های انگلی روده‌ای است. هدف: بررسی شیوع انگل‌های روده‌ای در ساکنان مناطق شهری شهرستان انزلی مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی بوده و در سال 1389 با روش نمونه‌برداری خوشه‌ای تصادفی بر 700 ساکن شهر انزلی انجام شد. پس از مراجعه به افراد مورد مطالعه و ارائه توضیح لازم، پرسشنامه مربوط به هر نفر تکمیل و ظرف نمونه‌برداری کد‌گذاری شده در اختیار آنها قرار گرفت. روز پس از آن نمونه‌های مدفوع جمع‌آوری و در آزمایشگاه با روش فرمالین- اتر و در صورت نیاز به روش مستقیم بررسی می‌شد. در پایان نتایج با نرم‌افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شد. نتایج: از 700 فرد مورد بررسی، 457 نفر (3/65%) زن و 243 نفر (7/34%) مرد بودند. 106 نفر (1/15%) به انواع مختلف انگل‌های روده‌ای بیماری‌زا و غیر‌بیماری‌زا دچار و از این تعداد 23 نفر (3/3%) به انواع انگل‌های پاتوژن روده‌ای مبتلا بودند. شایع‌ترین انگل‌های بیماری زا به ترتیب شامل ژیاردیا لامبلیا (14/2%)، استرونژیلوئیدس استرکورالیس (9/0%) و هیمنولپیس نانا (3/0%) بود. بیشترین آلودگی به انگل‌های روده‌ای پاتوژن در 49-10 سالگی و کمترین آن در بالای 50 سالگی بدست آمد. از 23 فرد مبتلا به انگل‌های پاتوژن روده‌ای 15 نفر(2/65%) زن و 8 نفر (8/34%) مرد بودند. شایع‌ترین تک‌یاخته‌های روده‌ای غیر‌بیماری‌زا در این مطالعه به ترتیب شیوع شامل:(4/6٪) Blastocystis hominis، (9/3 ٪) Endolimax nana، (6/2٪) Entamoeba coli، (3/0٪)Iodamoeba buetschelii و(1/0٪)Entamoeba histolytica /E. dispar بود. نتیجه‌گیری: شیوع عفونت‌های انگلی روده‌ای بیماری‌زا در جامعه مورد مطالعه 3/3 درصد بود و در مقایسه با دهه‌های گذشته کاهش زیادی نشان می‌دهد که نشانگر ارتقای چشمگیر استانداردهای بهداشت فردی و محیطی، افزایش آگاهی عمومی، دفع بهداشتی مواد دفعی انسانی و بهبود نسبی وضعیت بهداشتی آب و مواد غذایی مردم ساکن در منطقه است.