شیوع عود بیماری گریوز و عوامل همراه با آن به دنبال قطع داروهای ضد تیروئید

چکیده زمینه : اگر چه در چند سال اخیر مصرف ید در ایران به حد کافی رسیده، ولی به طور مشخصی کمتر از کشورهای غربی و امریکا است. برخی مطالعه ها نشان داده اند که میزان ید مصرفی در عود گریوز مؤثر است. هدف : مطالعه به منظور بررسی شیوع عود گریوز، پس از قطع دارو و عوامل همراه با آن انجام شد. مواد و روش ها : در این مطالعه مقطعی با استفاده از نمونه برداری آسان 204 بیمار مبتلا به گریوز مراجعه کننده به درمانگاه شهر رشت که مدت 12 تا 59 ماه تحت درمان با متی مازول قرار گرفته و عملکرد تیروئید آنها طبیعی شده بود، یک سال پس از قطع دارو از نظر عود پرکاری تیروئید مورد بررسی قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی شامل سن، اندازه گواتر در زمان شروع و قطع دارو، شدت بیماری (میزان T4)، مقدار دور نگهدارنده و طول مدت مصرف دارو بود. داده ها با استفاده از آزمون آماری t و کای دو تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : فراوانی عود تا یک سال بعد از قطع داروی ضد تیروئید %6/44 بود. میانگین زمان عود پس از قطع دارو در این تحقیق 7 ماه با دامنه 1 تا 12 ماه پس از قطع دارو به دست آمد. در این مطالعه ارتباط معنی داری بین عود بیماری و جنس، میزان دور نگه دارنده، اندازه گواتر در زمان شروع و قطع دارو، سن، میزان T4 در زمان شروع دارو و طول مدت مصرف دارو وجود نداشت. نتیجه گیری : در بررسی حاضر در مقایسه با کشورهای غنی از ید، طی سال اول پس از قطع داروی ضد تیروئید میزان شیوع عود به طور قابل توجهی کمتر بوده است. این یافته هماهنگ با مطالعه هایی است که میزان ید مصرفی را در عود بیماری گریوز مؤثر می دانند.