شیوع و عوامل خطر اکتساب استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در مراکز آموزشی – درمانی شهر قزوین،85-1383

زمینه و اهداف: کنترل و درمان عفونت‌های بیمارستانی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (methicilin resistant Staphylococcus aureus : MRSA) به علت مقاومت به بسیاری از آنتی بیوتیک‌ها یک معضل جهانی است. هدف این مطالعه تعیین شیوع و عوامل خطرساز اکتساب استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین در مراکز آموزشی – درمانی شهر قزوین بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی (85-1383) در 3 مرکز آموزشی – درمانی شهر قزوین (شهید رجایی، بوعلی سینا و کوثر) انجام شد. نمونه سواب بینی بیماران به هنگام پذیرش و ترخیص در محیط‌های اختصاصی کشت شد. بعد از جداسازی و تعیین هویت ایزوله‌های استافیلوکوکوس اورئوس، برای تعیین مقاومت به متی سیلین از روشOxacillin screening plates مطابق با دستورالعمل (CLSI)Clinical and laboratory standards institute استفاده شد. سایر اطلاعات از طریق پرسشنامه با مصاحبه حضوری و مراجعه به پرونده بیماران جمع آوری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون مجذور کای تحلیل شد. یافته‌ها: از 1083 بیمار به هنگام پذیرش 56 نفر (2/5%) حامل استافیلوکوکوس اورئوس (S. aureus) بودند. از این تعداد 51 نفر (7/4%) حامل سویه حساس به متی‌سیلین ( (methicilin sensitive S. aureus: MSSA)) و 5 نفر(5/0%) حامل سویه MRSA بودند. از 793 بیمار باقیمانده به هنگام ترخیص به ترتیب 79 نفر (10%) و 15 نفر (9/1%) با سویه‌های مذکور کلینزه شدند. عوامل خطرساز کلونیزاسیون با MRSA، طول مدت اقامت در بیمارستان، بخش بستری، آنتی بیوتیک تجویز شده (به‌ویژه سیپروفلوکساسین) و استفاده از ابزار تهاجمی (آنژیوکت) بود (P< 0/05). میان سایر متغیرها با کلونیزاسیون MRSA ارتباط معنی‌دار یافت نشد(P> 0/05). نتیجه گیری: یافته‌ها مؤید حضور سویه MRSA در جمعیت شهر قزوین است. در پی بستری بروز کلنیزاسیون با سویه‌های MSSA و MRSA در مقایسه با حالت حامل در بدو پذیرش با همین ارگانیسم ها به ترتیب 1/2 و 8/3 برابر است. این میزان برای MRSA افزون تر است که با طول مدت اقامت در بیمارستان، بستری در بخش-های جراحی و داخلی ، مصرف سیپروفلوکساسین و تعبیه آنژیوکت همسو می باشد.