ضرورت‎ها و کارکردهای رادیوی آموزشی در ایران

استفاده از رادیو برای آموزش گروه‎های مختلف اجتماعی در بسیاری از کشورهای جهان سابقۀ طولانی دارد، اما نتایج تحقیقات انجام‎شده نشان‎می‎دهد در ایران، به طور جدی، از ظرفیت‎های آموزشی رادیو در دو حوزۀ آموزش رسمی و غیررسمی بهره‎برداری نشده‎است. این پژوهش با هدف طرح ضرورت تأسیس رادیوی آموزشی در ایران، با توجه به شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور و نیز ارائۀ الگوهای مطلوب برنامه‎سازی در چنین رادیویی انجام‎شده‎است و چارچوب نظری آن را نظریه‎های لاسول و دانیل لرنر تشکیل‎می‎دهند. این پژوهش با استفاده از روش کیفی انجام‎شده و برای جمع‎آوری داده‎ها، از مطالعۀ اسنادی و مصاحبۀ نیمه‎ساختار‎یافته با 8 نفر کارشناس استفاده شده‎است. با تحلیل یافته‎های پژوهش، می‎توان گفت در کشوری مانند ایران، با گسترۀ جغرافیایی وسیع، فراوانی جامعۀ روستایی، تعدّد فرهنگ‎ها و مشکلاتی مانند دسترسی‎نداشتن به خدمات و امکانات آموزشی، نیاز به راه‎اندازی ایستگاه رادیویی آموزشی به صورت مبرم احساس می‎شود. رادیو به دلیل سهولت دسترسی و برخورداری از پوشش وسیع و گسترده، می‎تواند با بهره‎گیری از الگوی برنامه‎ای مناسب، هم به عنوان وسیلۀ کمک‎آموزشی در اثربخشی آموزش‎های رسمی نقش مؤثر ایفاکند و هم با آموزش‎های غیررسمی، گام مؤثری در بالابردن سطح آگاهی‎های مردم، تسهیل و تسریع فرایند توسعه و برقراری عدالت آموزشی برداشته، پاسخ‎گوی مناسبی به نیازهای آموزشی لایه‎های مختلف اجتماعی باشد.