عملکرد دانه و اجزای عملکرد نخود (Cicer arietinum L.) تحت مدیریت‌های مختلف تلفیقی سس

      به منظور ارزیابی اثر مدیریت تلفیقی بر انگل سس و برخی پارامترهای رشدی نخود، پژوهشی به‌صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی با  8 تیمار و 3 تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در سال 1393 انجام شد. تیمارها شامل تلفیق علف‌کش تریفلورالین (2 لیتر در هکتار) + مالچ کلش گندم،  مالچ کلش گندم + علف‌کش گلیفوسیت (75 گرم ماده مؤثره در هکتار)، دور آبیاری 15 روز + نفتالین استیک اسید، کاربرد علف‌کش کلرتال دی متیل (10 کیلوگرم در هکتار) + دور آبیاری 15 روز، خاکورزی+ مالچ کلش گندم، مالچ کلش گندم + دور آبیاری 15 روز، کاربرد علفکش تریفلورالین، کاربرد علف‌کش کلرتال‌دی‌متیل بودند. بیشترین عملکرد دانه نخود در تیمارهای کاربرد کلرتال‌دی‌متیل و تیمار تلفیقی مالچ کلش گندم + کاربرد گلایفوسیت (به ترتیب 2764 و 2617 کیلوگرم در هکتار) حاصل شد که بیشتر از سایر تیمارهای مدیریتی بودند. حداکثر زیست توده سس در تیمار مدیریتی مالچ کلش گندم + دور آبیاری 15 روز مشاهده شد. نتایج نشان داد که استفاده از مالچ گندم و فواصل آبیاری زیاد نتوانسته به حد کافی مانع گسترش سس شود. به طور کلی در تیمارهایی که تنها از روش‌های غیرشیمیایی مدیریت استفاده شد آلودگی سس اتفاق افتاد و منجر به افت عملکرد دانه نخود گردید. بنابراین به‌نظر می‌رسد تلفیق کنترل زراعی (کاربرد مالچ) با کنترل شیمیایی می‌تواند گزینه مناسبی برای مدیریت سس در مزارع نخود باشد.