عوامل آموزشی- ارتباطی مؤثر بر سواد سلامت افراد مبتلا به بیماری مزمن از دیدگاه کارکنان بهداشتی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: سواد سلامت شامل مجموعه‌ای از مهارت‌های خواندن، شنیدن، تجزیه و تحلیل و تصمیم‌گیری در موقعیت‌های مرتبط با سلامتی است و این اصطلاح به معنی مهارت فرد در خواندن و نوشتن در دوران تحصیل نیست. پژوهش حاضر با هدف تبیین دیدگاه‌های کارکنان بهداشتی درباره سواد سلامت و عوامل آموزشی- ارتباطی مؤثر بر آن در مراکز بهداشتی شهرستان مشهد انجام شد. روش‌: این مطالعه از نوع کیفی بود که در آن 12 نفر از کارکنان بهداشتی شاغل در مراکز بهداشتی شهرستان مشهد وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در 4 جلسه بحث گروهی شرکت نمودند. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های ضبط شده جمع‌آوری گردید و به طور هم‌زمان به روش تحلیل کیفی قراردادی (مقایسه مداوم) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس تحلیل دیدگاه مشارکت‌کنندگان، عوامل آموزشی- ارتباطی مؤثر بر سواد سلامت بیماران مزمن مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی در سه حیطه «کیفیت انتقال دستورات بهداشتی»، «کیفیت برقراری ارتباطم و «کمیت انتقال دستورات آموزشی» طبقه‌بندی گردید.  نتیجه‎گیری: شناخت واقعیت‌های موجود با رویکرد واکاوانه در تدوین برنامه‌های آموزشی تغییر رفتار ضرروری است. از این‌رو، سواد سلامت به عنوان یک استراتژی مؤثر در خودمراقبتی بیماران مزمن، مستلزم بهبود عوامل تعدیل‌کننده مانند آموزش و مهارت‌های ارتباطی می‌باشد.