فراوانی و انتخاب غذای زنده توسط بچه تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) در استخرهای خاکی کارگاه مرجانی

تحقیق حاضر به شناسایی و بررسی فراوانی انواع غذای زنده در استخرهای خاکی بچه تاس ماهیان ایرانی و محتویات معده 240 قطعه از آن‌ها پرداخت. چگونگی انتخاب غذای بچه ماهیان با توجه به شاخص انتخاب غذا برای هر ارگانیسم غذایی در شش زمان نمونه‏برداری در استخرهای خاکی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور از زئوپلانکتون و بنتوز استخرها و محتویات معده بچه تاس ماهیان ایرانی نمونه‏برداری شد. محدوده شاخص انتخاب غذا از 1 تا 1- بود. بین غذاهای زنده مشاهده شده در استخرها، روتیفر و دافنی با فراوانی 6/172 و 8/123 (عدد در متر مکعب) در ششمین زمان نمونه‏برداری غالب شدند. لارو شیرونومیده بیشترین فراوانی 25/40 (عدد در متر مربع) را در سومین زمان نمونه‏برداری داشت. شاخص انتخاب مثبت بالاترین میزان را از دافنی (83/0) در زمان سوم نشان داد و بالاترین میزان برای شیرونومیده (59/0) در زمان ششم به‏دست آمد. به منظور بررسی ارتباط بین فراوانی ارگانیسم‌های غذایی و شاخص انتخاب غذا از محاسبه ضریب همبستگی (R) در آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. فراوانی دافنی استخرها و شاخص انتخاب غذا همبستگی مثبت معنی‏داری را در سطح 01/0 درصد داشت (0.939- = R)، در حالی که بین فراوانی دافنی محتویات معده و شاخص انتخاب غذای ماهیان همبستگی مثبت معنی‏داری مشاهده نشد (0.094- = R). بین فراوانی لارو شیرونومیده استخرها و شاخص انتخاب غذا همبستگی مثبت معنی‏داری وجود نداشت (0.779- = R)، در حالی که بین فراوانی شیرونومیده محتویات معده و شاخص انتخاب غذای ماهیان همبستگی مثبت معنی‏داری در سطح 05/0 درصد مشاهده شد (0.884 = R). نتایج مطالعه حاضر حاکی از این بود که، در محتویات معده بچه ماهیان دافنی و لارو شیرونومیده طعمه‌های غالب بودند و توسط بچه ماهیان انتخاب شده بودند، روتیفر و ناپلی کوپه پودا هم در محتویات معده بچه ماهیان مشاهده نشدند. ترکیب رژیم غذایی بچه ماهیان در استخرها با بالاترین نسبت در لارو شیرونومیده مشخص شده بود که با عادت بنتوزخواری در این گونه‌ها مرتبط بود و با نتایج شاخص انتخاب غذا توجیه می‌شد.