فرایند اثربخشی رواندرمانی پویشی/ تجربی تسریع شده در افسردگی اساسی

  هدف با توجه به اهمیتی که روان ‌ درمانی های پویشی در درمان اختلا لات روانپزشکی دارند و به خصوص توسعه فزاینده ای که روان ‌ درمانی های پویشی کوتاه مدت در سالهای اخیر پیدا کرده اند پژوهش حاضر به اثر بخشی یک نوع از این درمان ها به نام رواندرما نی پویشی/تجربی تسریع شده( AEDP ) بر افسردگی اساسی پرداخته و نقش مکانیزم های دفاعی کلاسیک وتاکتیکی را در فرایند درمان مورد بررسی قرار داده است.   روش بررسی: پژوهش حاضر، مطالعه تک آزمودنی با حجم نمونه 6 بیمار ( شامل 2 مرد و 4 زن) می ‌ باشد. مداخلات بر اساس طرح چند خط پایه ‌ ای از نوع بین آزمودنی سازماندهی شد. میانگین سنی بیماران 28 سال بود. همه بیماران، در دو مرحله مجزا مبتلا به افسردگی اساسی تشخیص داده شدند: ارزیابی اولیه توسط یک روانپزشک برای بررسی محور I و II ، و ارزیابی دیگر برای اعمال دقیق ‌ تر معیارهای شمول و خروج توسط پژوهشگر و با استفاده از مصاحبه تشخیصی ساختار SCID) ) انجام گرفت.   یافته ها تحلیل داده ها نشان داد میزان افسردگی( BDI ) و سازگاری اجتماعی( SAS ) به شکلی معنی دار قبل حین و پس از درمان تفاوت دارند. میزان استفاده از مکانیسمهای دفاعی تاکتیکی نیز در سه مرحله مذکور تفاوت معنی دار دارد .ولی مکانیسم های دفاعی کلاسیک در سه سطح پخته نوراتیک و نا پخته تفاوت معنی داری نشان ندادند.   نتیجه گیری روان ‌ درمانی پویشی/تجربی تسریع شده ( AEDP ) بر کاهش علایم اقسردگی اساسی به شکل معنی داری اثر بخش است ، در حالیکه قدرت تغییر مکانیزم های دفاعی کلاسیک را در طی 20 جلسه درمان دارا نمی باشد ولی می تواند بکار گیری مکانیسمهای دفاعی تاکتیکی را در حد معنی دار کاهش دهد.