مدل‌یابی عوامل پویای مؤثر در رشد حرکات درشت اطفال نه تا 12 ماهه با استفاده از مدل معادلات ساختاری

هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل پویای مؤثر در حرکات درشت کودکان نه تا 12 ماهه بوده است. این پژوهش مطالعه‌ای توصیفی- پیمایشی است که با درنظرگرفتن نوع و اهداف آن در حیطة پژوهش‌های کاربردی است. تعداد 283 کودک به‌وسیلة مقیاس مرحله- سن غربالگری شدند. مقیاس‌های مورداستفاده شامل فراهم‌سازة محیط خانه برای تکامل حرکت اطفال، دلبستگی والدین پس از زایمان، پرسش‌نامة فرصت محیطی، پرسش‌نامة فعالیت بدنی عادتی بک و پرسش‌نامة سلامت عمومی بودند. عوامل مؤثر در رشد حرکات در سه بخش عوامل فردی، عوامل مادر و عوامل محیطی کودک دسته‌بندی شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های کیفی از تی مستقل و برای تحلیل داده‌های کمی از مانوا، رگرسیون خطی به روش گام‌های منطقی و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که عوامل فردی با ضریب اثر استاندارد برابر با 85/0 بیشترین تأثیر را بر رشد حرکات درشت داشتند و بعد از آن، عوامل محیطی با ضریب استاندارد برابر با 42/0- و عوامل مادرِ کودک با ضریب استاندارد برابر با 14/0 رشد حرکات درشت را پیش‌بینی کردند. نتایج رگرسیون نشان داد که در قسمت عوامل فردی، انگیزش و در قسمت عوامل محیطی، فراهم‌سازة محیط خانه سهم معناداری در پیش‌بینی حرکات درشت داشتند. نتایج پژوهش حاضر تأکیدی بر مدل برانفن برنر است. برانفن برنر ادعا می‌کند که رشد و تکامل طفل در ابتدا تحت‌تأثیر عوامل فردی و بیولوژیک او است و سپس، متأثر از عوامل محیطی طفل است.