مدلی برای ارزیابی توانمندی نوآوری در سطح ملی

ارزیابی توان نوآوری در سطح ملی مقدمه سیاستگذاری در این حوزه است. مقاله حاضر تلاش دارد تا با مروری بر مدل¬های ارائه شده در دنیا و همچنین اقدامات صورت گرفته در داخل کشور، اقدام به ارائه مدلی بومی برای ارزیابی توان نوآوری ج.ا. ایران نماید. بر این اساس ابتدا تعدادی از مدل¬های ارائه شده - با تأکید بر مدل¬های ارائه شده برای کشورهای در حال توسعه- مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه بین مدل¬ها نشان می¬دهد که برخی از آن‏ها تمام مؤلفه¬های تأثیرگذار در نوآوری را برای ارزیابی مورد بررسی قرار نداده¬اند و لذا مدل آنها برای شرایط خاص خود کاربرد دارد. از این رو، مقاله حاضر با مروری بر رویکردهای مختلف، جمع¬بندی نقاط ضعف و قوت آن‏ها و همچنین در نظر گرفتن ملاحظات بومی کشور که نشأت گرفته از ویژگی¬های اقتصادی، سیاسی واجتماعی ج.ا.ایران است، چارچوب مفهومی نظام‌مندی برای ارزیابی توان نوآوری ارائه داده است. از آنجا که سعی بر ارائه مدلی نظام‌مند (سیستماتیک) بوده است، مؤلفه‌های نوآوری به صورت کلی در چهار دسته مؤلفه‌های ورودی، مؤلفه‌های خروجی،‌ مؤلفه‌های فرایندی و مؤلفه‌های محیطی مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. در ارائه چارچوب پیشنهادی سعی شده است تصویر روشنی از نقاط ضعف و قوت توانمندی نوآوری برای سیاستگذار ایجاد شود.