مدیریت آموزشی و هوش هیجانی دانشجویان پرستاری

مقدمه: هوش‌هیجانی از عناصر مهم آموزشی و مؤلفهای مطرح در مدیریت آموزشی است. این مفهوم در آموزش پرستاری به عنوان مرکز عملکرد بالینی پرستاران مطرح است زیرا تعارضاتی که دانشجویان در زمان ورود به دوره آموزش بالینی به کرات با آن مواجه می‌شوند، منجر به شکل‌گیری احساس تهدید، از دست دادن اعتماد به نفس و انگیزه آنان می‌شود. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان هوش هیجانی دانشجویان پرستاری انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، از نوع توصیفی- همبستگی، تعداد 320 نفر از دانشجویان سال اول تا چهارم کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی1393-1392به روش سهمیهای تصادفی شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و هوش هیجانی شاته(1998) جمع آوری شد. سپس نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و با به‌کارگیری آزمون‌های آماری تی مستقل، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین هوش هیجانی در دانشجویان پرستاری(15/62±149/14) بود و بیشترین نمره از بین ابعاد هوش هیجانی در بُعد تنظیم هیجان به دست آمد. با توجه به منفی بودن ضریب همبستگی پیرسون، ابعاد مختلف هوش هیجانی با سن رابطه معکوس و معنی‌داری داشت (0/010=P)، و دانشجویانی که معدل ترم قبل آنها بالای 17 بوده نمره هوش هیجانی بالاتری کسب کردند (0/006=P). نتیجه‌گیری: در راستای یافته‌ها، مدیریت آموزشی در دانشکده‌های پرستاری با وارد نمودن آموزش مهارت‌های کنترل و ارزیابی هیجانات در برنامه‌ی آموزش خود، می‌توانند گام مؤثری در ارتقا سطح هوش هیجانی و برقراری ارتباط مؤثرتر توسط دانشجویان پرستاری که پرستاران آینده هستند، بردارند.