مربی مؤثر: نگاهی عمیق به تجربیات و دیدگاه‌های دانشجویان و مربیان

  زمینه و هدف : در محیط بالینی که دانشجویان روش­های عملی حرفه خود را می­آموزند و به نقش­ها و مسؤولیت­های آینده حرفه خود آگاهی می­یابند برای ساختن جوی مناسب جهت یادگیری و اطمینان یافتن از این تبحر و سازماندهی به روند یادگیری در محیط بالینی، وجود معلم بالینی توانمند و اثربخش، حیاتی است. هدف از این پژوهش تبیین ویژگی­های یک مربی بالینی اثربخش از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری و مامایی بوده است.   روش­کار : در این تحقیق "کیفی پدیدارشناسی" نمونه پژوهش 30 دانشجو و 8 مربی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی گرگان بودند که به روش نمونه­گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. ابزار جمع­آوری داده­ها مصاحبه­های نیمه ساختار، متعامل و عمیق بود و داده­ها مطابق روش کلایزی تحلیل شدند.   یافته­ها : تحلیل دست نوشته­ها سه مضمون عمده مشترک بین دانشجویان و مربیان در خصوص ویژگی­های مربی بالینی کارا شامل "توانمندی علمی و عملی، توانمندی مدیریت آموزشی و اخلاق حسنه" را آشکار ساخت. شرکت­کنندگان طیف وسیعی از عوامل بازدارنده مؤثر بودن مربی و مؤثر بودن یادگیری بالینی را ذکر کردند ناکافی بودن امکانات و فرسوده بودن مراکز آموزشی، حاکم بودن جو پزشک سالاری بر مراکز آموزشی، بی­علاقگی دانشجویان پرستاری به رشته خود از مهم­ترین این موارد بوده­اند.   نتیجه­گیری : داده­ها حاکی از آن است که برای ارتقاء موقعیـت­های آموزشی بالینی نیاز است تا به­طور سیستماتیک چاره اندیشی و اجرا شود. افزایش مهارت­های بالینی و نظری مربیان می­بایست با اصلاحات فیزیکی، ساختاری و کیفی مراکز آموزشی توام گردد.