مروری سیستماتیک بر بازشناسی احساسات از طریق چهره‌ و آهنگ گفتار در افراد مبتلا به پارکینسون

مقدمه و اهداف امروزه درک عواطف موجود در چهره و آهنگ گفتار به عنوان یک عملکرد عاطفی موثر در انتقال پیام‌های ارتباطی شناخته شده است. در بیماران مبتلا به پارکینسون درک عواطف نسبت به کاربرد آن، کمتر مورد توجه محققان واقع شده است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف مرور پژوهش‌های مرتبط با عملکرد بیماران مبتلا به پارکینسون در بازشناسی احساسات از طریق چهره و آهنگ گفتار صورت گرفت. مواد و روش­ ها در مطالعه مروری حاضر، با استفاده مجزا و ترکیبی از کلیدواژه‌های Parkinson's Disease،Recognition ، Processing، Perception، Reception، Vocal Cue، Prosodic Cue، Prosodic Features، Emotional Voice & Face، Perceptual Prosody، Facial Expression، مقالات موجود در پایگاه‌هایPub Med ، Science Direct،Wiley Online Library ،Springer ، Scientific Reports و Google Scholar جستجو شد. یافته­ ها از تعداد 119 مقاله‌ی به‌­دست­آمده طی سال‌های 1991 تا سپتامبر 2017 میلادی، 22 مقاله مرتبط مرور شد. بررسی‌ها نتایج متفاوتی را نشان داد. حدود 80 درصد از مطالعات مربوط به پردازش عاطفی از مسیر بیانات چهره و تمام مطالعات مربوط به پردازش آهنگ گفتار در افراد مبتلا به پارکینسون گزارش کرده‌ بودند که عملکرد بیماران در بازشناسی احساسات و مخصوصا عواطف منفی، ضعیف‌تر از گروه کنترل بوده است. بیش از 13درصد کل پژوهش‌های مورد بررسی عملکرد این دو گروه را بدون تفاوت چشمگیر برآورد کرده بودند و حدود 22 درصد از مطالعات به نتایج متغیری رسیده بودند که وابسته به شرایط همراه بیماران بود. نتیجه­ گیری به نظر می‌رسد که در بررسی رابطه بین بیماری پارکینسون و بازشناسی یا درک عواطف موجود در چهره یا گفتار، یافته‌های بی‌ثباتی وجود داشته باشد. احتمالا آسیب‌های حرکتی، شناختی یا عاطفی که معمولا در پاتولوژی این بیماری دیده می‌شود، به ‌طور اولیه با آسیب درک عواطف مرتبط نباشد.